Γενικά μάλλον καλοπέρασα με το συλλαλητήριο και το γέλιο που μας προσέφερε. Τα Ελληνικά ΜΜΕ ανακάλυψαν για πρώτη φορά τα δακρυγόνα, το παπαδαριό ραπάρει, ενώ ήταν όλοι εκεί, αποτυχημένες τηλεπερσόνες, κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, οι γελοιότεροι των βουλευτών, ξεπεσμένοι καλλιτέχνες της δεκαετίας του 80, θεοφοβούμενες θειάδες, γραφικοί μακεδονομάχοι, εθνικοί ήρωες που σκόρπισαν με ένα δακρυγόνο και πάει λέγοντας· Άμα είναι να το διασκεδάζουμε τόσο πολύ, να γίνονται συχνότερα.
Πέρα από την πλάκα όμως, ήταν μια μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας, είτε μας αρέσει, είτε όχι. Από τον επίδοξο λυντσαριστή που ούρλιαζε ότι ο Αλβανός δημοσιογράφος είναι Μακεδόνας, μέχρι τη ΧΑ που είχε κατεβάσει τα συγκροτημένα τάγματα εφόδου στα οποία έκαναν πλάτη όλοι οι φιλήσυχοι νοικοκυραίοι -γιατί, ως γνωστόν,ο σκοπός αγιάζει τα μέσα στα εθνικά θέματα- είναι όλα φαινόμενα της καθημερινής ζωής.
