Έχουν περάσει δύο χρόνια από την ημέρα που η ΒΙΟ.ΜΕ. στην
Θεσσαλονίκη πέρασε στα χέρια των εργαζομένων. Χωρίς τυμπανοκρουσίες και
υπερβολές αυτή είναι η κατάσταση του πρώτου αυτοδιαχειριζόμενου
εργοστασίου στην Ελλάδa.
Είναι η ελληνική εκδοχή του… γαλατικού χωριού, στο χώρο του
επιχειρείν, που κάνει πράξη μια έκφανση του μοντέλου της κοινωνικής
οικονομίας, όπως είναι η αυτοδιαχείριση, σε ένα περιβάλλον όπου
κυριαρχούν οι «λεγεώνες» του καπιταλισμού.
Για την ώρα το «πείραμα» της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής
(ΒΙΟ.ΜΕ) στη Θεσσαλονίκη -γιατί περί αυτού πρόκειται- δείχνει να τα
καταφέρνει και να αντέχει. Έστω και αν αυτό γίνεται εν μέσω συμπληγάδων.
Το πέρασμα των συντελεστών της παραγωγής στα χέρια της εργατικής τάξης,
σε μια επιχείρηση και σε μια χώρα με το δυτικό παρελθόν της Ελλάδας,
είναι γεγονός και κάποιοι τολμούν να πουν πως έχει γίνει και με
επιτυχία. Αλλά αυτό είναι κάτι σχετικό και εξαρτάται από την
(πολιτικο-οικονομική) οπτική που θα ειδωθεί.
