Μια θλιβερή φιέστα τριτοκοσμικής χώρας

Ηταν η παρουσίαση μιας αρχιτεκτονικής μελέτης που προέκυψε από μια παράνομη διαδικασία, όπως έχει καταγγελθεί από τους πλέον αρμόδιους επιστημονικούς φορείς.

Ακρόπολη - Ενός κακού μύρια έπονται

Στρέφω το βλέμμα στο ασανσέρ της πολυδιαφημισμένης χορηγίας, για το οποίο τόσος λόγος έγινε τελευταία. Μια αστραφτερή kitsch κρυστάλλινη κατασκευή που λαμπυρίζει προκλητικά στον ήλιο, αισθητικής δυστυχώς συνοικιακού σουπερμάρκετ. Μα τόση κακογουστιά πια! Ηταν ανάγκη να αντικρίζουμε και στην Ακρόπολη την inox αρχοντοχωριατιά των ημερών μας, δίπλα στα περικαλλή μάρμαρα;

Ελληνικό, ελληνικότατο…

Το είπαν Ελληνικό (τοπωνύμιο) τότε… κάποτε. Υπάρχουν πέντ’-έξι εκδοχές για την ονομασία. Μέχρι από το Λοιμικό, κατά παραφθορά ή λόγω πολιτικής ορθότητας, επειδή, τον προπερασμένο αιώνα, υπήρχε στην περιοχή λοιμοκαθαρτήριο. Η πιο πειστική από όσες ετυμολογίες συνάντησα, πρέπει, νομίζω, να αναχθεί στην αρχαιότητα, αλλά με ανάδοχους τους πρωτοχριστιανούς.

Πώς; Σημειολογικά. Στη γλώσσα των πρώτων χριστιανών Ελληνας και Ελληνικό ήταν έννοιες ταυτόσημες με τα ειδωλολάτρης και ειδωλολατρικό. Ενώ Αθηναίος ήταν ειδωλολάτρης ανώτερης βαθμίδας· ήταν ειδωλολάτρης, αλλά μαζί και γραμματιζούμενος, φιλόσοφος. Ετσι και σε κατέδιδε στις Αρχές χριστιανός πως είσαι Αθηναίος, σ’ έτρωγε μαύρο φίδι…