Αριστεριστές ή ευρώδουλοι;

Εχουν περάσει αρκετοί μήνες από την πρώτη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν μεσολαβήσει η επτάμηνη διαπραγμάτευση, το νικηφόρο δημοψήφισμα, η ήττα, η συνθηκολόγηση, η υπογραφή και η ψήφιση του τρίτου μνημονίου, η δεύτερη εκλογική επικράτηση, και ακόμη το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να προκαλεί εντός και εκτός της χώρας πολλές συζητήσεις.

Είναι ένα επικίνδυνο για τη χώρα πείραμα; Είναι η εκδοχή μιας οπορτουνιστικής Αριστεράς που ζημιώνει συνολικά τις ιδέες της Αριστεράς; Είναι ένα μόρφωμα που προσεγγίζει με γρήγορο ρυθμό τη μεταλλαγμένη σοσιαλδημοκρατία; Είναι ένα εγχείρημα που πρέπει να αποτελέσει πρότυπο για τη ριζοσπαστική ευρωπαϊκή Αριστερά; Εξαρτάται από ποια σκοπιά το βλέπει κανείς.

Και παλαβοί και αριστεριστές...

Έχουν μπερδευτεί οι θεσμοί και οι εδώ υποστηρικτές τους. Προσπαθώντας να ανιχνεύσουν τις προθέσεις του Τσίπρα και των συνεργατών του αναρωτιούνται:

Μήπως είναι παλαβοί;

Μήπως είναι αριστεριστές;

Μήπως, που είναι και το χειρότερο, πρόκειται για ένα σχήμα παλαβού αριστερισμού;

Όσοι πιστεύουν ότι είναι απλώς παλαβοί επικαλούνται την αποκοτιά του πρωθυπουργού να τα βάζει με υπέρτερες δυνάμεις και να απαιτεί η όποια συμφωνία να μην είναι επονείδιστη για τη χώρα.