“Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.”*
Πόσοι από εμάς κάνουμε zoom out στη ζωή μας; Πόσοι δοκιμάζουμε την
αιώρηση και παρατηρούμε από ψηλά τις μακέτες που νομίζουμε για
μονιμότητες σε ετούτον τον πλανήτη; Όλο το όμορφο που καθρεφτίζεται στην
πλάνη μας, τι σχήμα έχει αν αφήσουμε τις αυτοαναφορικές καθέτους του
τριγώνου που βολτάρουμε και το χαζέψουμε απ’ την απέναντι υποτείνουσα;
Το κάνουμε ποτέ; Έστω ένας μετά τον Αλεξανδρινό το έκανε;
