Η Διεθνής Αμνηστία προτείνει την αποποινικοποίηση της πορνείας

Η Διεθνής Αμνηστία προτείνει την αποποινικοποίηση της πορνείας διεθνώς. Η διεθνής οργάνωση κάνει λόγο για «ιστορική πρόταση» ωστόσο οι επικριτές εκτιμούν ότι θα επιδεινωθεί η θέση των ιερόδουλων.

Η Διεθνής Αμνηστία αποφάσισε να ταχθεί υπέρ της αποποινικοποίησης της πορνείας. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης στο Δουβλίνο του Διεθνούς Συμβουλίου της διεθνούς οργάνωσης για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η πλειονότητα των 400 εκπροσώπων από 70 χώρες υιοθέτησε την πρόταση χωρίς ωστόσο να δοθούν στη δημοσιότητα ακριβή στοιχεία για το πόσες ψήφους συγκέντρωσε.

Καταργείται το αυτόφωρο για ληξιπρόθεσμα χρέη έως 50.000 ευρώ

Αποποινικοποιείται η μη καταβολή χρεών για συνολικά ποσά μικρότερα των 50.000 ευρώ. Εκκρεμείς αιτήσεις ή ένδικα μέσα κατά αποφάσεων για χρέη που υπολείπονται του ποσού των 50.000 ευρώ, δεν εισάγονται για συζήτηση στο δικαστήριο. Την απαλλαγή από ποινικές διώξεις για όσους έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη έως 50.000 ευρώ προβλέπει νέα εγκύκλιος της Γενικής Γραμματέως Δημοσίων Εσόδων Αικ. Σαββαΐδου.

Με την εν λόγω εγκύκλιο, η Αικ. Σαββαΐδου ζητά από τις εφορίες να σταματήσουν να ασκούν ποινικές διώξεις σε όσους έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη έως 50.000 ευρώ.

Επί της ουσίας η νέα εγκύκλιος προβλέπει αλλαγή των ρυθμίσεων για το ποινικό αδίκημα της μη πληρωμής βεβαιωμένων χρεών.

Ο Μεγαλέξανδρος κάπνιζε χασίς;

Μεγάλη η ανταπόκριση του κόσμου σήμερα στο κάλεσμα για το Αντιαπαγορευτικό  φεστιβάλ που έγινε στο Σύνταγμα με οργανωτές συλλογικότητες που επιδιώκουν  την αποποινικοποίηση της κάνναβης – του «χόρτου του θεού- που θα έλεγε και ο Ηλίας Πετρόπουλος-  στην Ελλάδα.
Όπως ανέφεραν οι διοργανωτές της εκδήλωσης, έγινε  μια «συγκέντρωση διεκδίκησης για την αποποινικοποίηση της κάνναβης και διαμαρτυρίας για την εφαρμοζόμενη πολιτική στο θέμα της χρήσης ουσιών».

Μήπως ήρθε η ώρα να συζητήσουμε για την νομιμοποίηση της ιατρικής και ψυχαγωγικής χρήσης της κάνναβης;

Μαριχουάνα ή κάνναβη ή γκάντζα, χόρτο, χασίς, μπάφος, μαύρο…Όπως και να το πεις αυτό το πράσινο βοτάνι και τα παράγωγά του, πρέπει να το πεις σιγά, διακριτικά και πιθανότατα στα σκοτεινά. Γιατί είτε το παραδεχόμαστε, είτε όχι, για ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας μας όλες αυτές οι λέξεις, και κυρίως το φορτίο που τις συνοδεύει, ανήκουν στην κατηγορία των εθνικών μας ταμπού.

Και ναι, ίσως το 1997, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου επιχείρησε να ανοίξει τη συζήτηση για την αποποινικοποίηση της χρήσης, να ήταν πολύ νωρίς. Φάνηκε άλλωστε από τις ανακλαστικές «απαντήσεις» και τις εκδηλώσεις χλεύης. Κάτι ανάλογο όμως, αλλά σε μικρότερη έκταση, έγινε και πριν από δύο χρόνια όταν αναφέρθηκε στο μοντέλο νομιμοποίησης της κάνναβης στην Ουρουγουάη. Tότε σχολιάστηκε ως μια «ακόμη εμμονή του Γιώργου». Η ίδια αντίδραση και σήμερα…Οι Έλληνες, αν και σπεύδουμε να προμηθευτούμε ό,τι γιατροσόφι και σκεύασμα κυκλοφορεί- ακόμη και μη εγκεκριμένο-για να αδυνατίσουμε ή για να κάνουμε γράμμωση, αντιμετωπίζουμε με ένα πονηρό γελάκι του στιλ «έλα μωρέ τώρα», όποιον επιχειρήσει να μας μιλήσει για τις μελέτες που αφορούν έστω τις θεραπευτικές ιδιότητες της κάνναβης. Περί εναλλακτικών πολιτικών για τη χρήση και αποτυχίας στον «πόλεμο κατά των ναρκωτικών», ούτε λόγος. «Αυτά τα λένε εκείνοι που πίνουν…». Η καθολική απαγόρευση άραγε έχει λύσει αυτά τα θέματα;

Το ερώτημα είναι βέβαια πόσο σίγουροι είμαστε για όλα αυτά...Πολλοί κάνουν λόγο για «ιδεοληψίες». Είναι όντως έτσι;