Έχω ακούσει διάφορα τα τελευταία 25 περίπου χρόνια που είμαι ενεργή
στο χώρο του πηδήματος και τον ανθρώπινων ερωτικών σχέσεων. Διάφορα,
εννοώντας εν προκειμένω, τα όσα τα κορίτσια ακούν για τη μνημειώδους
τρομοκρατίας ώρα και στιγμή που θα πάψουν να είναι αξιογαμεύσιμες. Με όρους
τερατωδώς γενικευμένους, από νωρίς, αλλά και για εντελώς διαφορετικούς
μεταξύ τους λόγους, τους γίνεται σαφές ποιοί είναι οι κανόνες που πρέπει
να τηρούν μην τυχόν και τις καταστήσουν εκτός αξιογαμεύσιμης κατηγορίας.
Είναι δε αυτή η δυστυχία τόσο μεγάλη, κατά τα λεγόμενα, και τόσο
βαθιά ριζωμένη η αντίληψη πως, αν παρ ελπίδα συμβεί η μη γαμευσιμότητα,
θα δημιουργήσει υστεριάζουσες ορδές γυναικών, οι οποίες, μην έχοντας οι
έρμες ικανοποιήσει τα βαθύτερα ένστικτα της μήτρας τους, θα επιδοθούν σε
οιμωγές και αλαλαγμούς μεσάνυχτα στους δρόμους, θέτοντας σε κίνδυνο τα
χρηστά ήθη.
