Όμως μη μου ζητάτε να ντραπώ...

“Πάντα δίνω καλές συμβουλές. Είναι το μοναδικό πράγμα που μπορώ να κάνω μ’ αυτές. Ποτέ δεν μπορώ να τις εφαρμόσω”, έγραψε Όσκαρ Ουάιλντ, και θα λεγες πως περιέγραφε και πολιτικές δυνάμεις και τους πολίτες σε μια χώρα με τοξικό πολιτικό κλίμα όπως η χώρα μας…Κατανοώ γιατί η συνομιλία του ανθρώπου με το Απόλυτο φαντάζει (και το πιθανότερο είναι) αναγκαία για να μειώσουμε το άγχος της διαρκούς προσαρμογής σε έναν πολύπλοκο και όμως προσωρινό για μας κόσμο, και πως αυτό το χασμα ανάμεσα στον διαρκή κόπο και το προσωρινό ‘κέρδος’ είναι ικανό από μόνο του να μας τρελλάνει και να μας κάνει περισσότερο δογματικούς αλλά διάολε αν δεν ήμασταν τόσο κλεισμένοι/ες στα κουτακια μας, αν ακόμη κι εκεί μέσα δεν ήμασταν στραμμένοι στον τοίχο απέναντι αλλά κρυφοκοιτούσαμε το άλλο κουτί, ανάμεσα από τις κουρτίνες των ετεροκαθορισμών που τα συμφέροντα των ισχυρών κι οι βολέψεις των ανίσχυρων μας επιβάλλουν ίσως υπήρχε μια λίγο μεγαλύτερη μεγαλύτερη ελπίδα. Από τα μικρά ως τα μεγάλα. Κι από τα καθημερινά ως τα βαθιά (ή μάλλον ξεκάθαρα) φιλοσοφικά.

Γιατί τρέμουν όλοι τον Ρουβίκωνα;

Η υστερική αντίδραση κομμάτων της αντιπολίτευσης απέναντι σε μια από τις πιο μετριοπαθείς και μη βίαιες δράσεις που έχει πραγματοποιήσει η ομάδα του Ρουβίκωνα αλλά και η απολογητική στάση της κυβέρνησης, όπως εκφράστηκε από τον υπουργό προστασίας του πολίτη, δεν οφείλεται στην έλλειψη ειδήσεων – που αναγκάζει τους πολιτικούς να κάνουν την τρίχα τριχιά για να κερδίσουν λίγη δημοσιότητα τους καλοκαιρινούς μήνες.

Δεν οφείλεται ούτε στην αποδεδειγμένη πλέον ανικανότητα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ασκήσει σοβαρή πολιτική χωρίς να κάνει όλους τους παρευρισκόμενους να γελάνε μέχρι δακρύων.

Ιερά Σύνοδος προς αντιεξουσιαστές: «Είστε η αποτυχία μας. Η αποτυχία μας ως κοινωνίας, ως σχολείου, ως οικογένειας, ως δημοκρατίας»

Επιθυμούμε να ευχαριστήσουμε όσα Κοινοβουλευτικά Κόμματα έσπευσαν να καταδικάσουν απερίφραστα την εισβολή, τη διακοπή της Θείας Λειτουργίας και τις πράξεις βίας κατά θρησκευτικών λειτουργών και πιστών μέσα στον Ιερό Ναό Αγ. Γρηγορίου Παλαμά στην Θεσσαλονίκη (31.7.2016). 

Οι αντιεξουσιαστές κατέλαβαν τη χώρα. Το ΄παν οι παπαγάλοι στα κανάλια

Η επίθεση ξεκίνησε! Κινδυνεύουμε! Το είπαν τα κανάλια, το είπαν οι έγκριτοι δημοσιογράφοι. Μόνο που η απειλή δεν είναι οι Αρειανοί, όπως στις ταινίες καταστροφής, ούτε καν οι αιμοσταγείς γείτονές μας, όπως παλιότερα, αλλά ο… εξ αντιεξουσιαστών κίνδυνος.

Οι αντιεξουσιαστές καταλαμβάνουν ανενόχλητοι και ανεμπόδιστοι, είπε ο Γ. Πρετεντέρης. Η δημόσια τάξη κατέρρευσε, η χώρα κατελήφθη, απειλούμαστε όλοι, σημείωσαν μετά βδελυγμίας η Ιωάννα Μάνδρου, η Όλγα Τρέμη, ενώ οι ανταποκριτές από το πεδίο μάχης των… Προπυλαίων, κατήγγειλαν παράλληλα ότι η αστυνομία συλλαμβάνει μόνο όποιον βγαίνει από το κτίριο της Πρυτανείας – και όχι π.χ. όποιον φοράει μαύρη μπλούζα ή έχει μακριά μαλλιά, να φανταστούμε; Ο Τσίμας απορούσε για τις επιδιώξεις όλων αυτών σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ και μιλούσε για τις καταλήψεις και τα πανεπιστήμια, με ύφος που ακροβατούσε ανάμεσα στην αγανάκτηση και στον τρόμο. Κι ο Μπογδάνος, λίγο νωρίτερα από όλους αυτούς, είχε προλάβει να καταρρίψει το παγκόσμιο ρεκόρ άκυρης… παραβολής, συνδέοντας όλα (μα όλα τα θέματα) στο «ενημερωτικό» του μαγκαζίνο με το αίμα που δεν χύθηκε, αλλά θα μπορούσε να χυθεί έξω από τη Βουλή.