«Υπήρξε από τους πιο οικείους, από τους πιο
θαυμαστούς, από τους πιο αγαπητούς, και, δίχως αμφιβολία, ο πιο
εξαίρετος από τους επαναστάτες συντρόφους μας (…).
Ξεχείλιζε από ένα βαθύ πνεύμα μίσους και περιφρόνησης προς τον ιμπεριαλισμό (…).
Ικανός αρχηγός, αυθεντία,
δεξιοτέχνης του επαναστατικού πολέμου. Κι όμως, με τον ηρωικό και
δοξασμένο θάνατό του, κάποιοι επιχειρούν να αρνηθούν την ισχύ ή την αξία
των αντιλήψεων και των αντάρτικων ιδεών του. Μπορεί να πεθάνει ο
δεξιοτέχνης, κύρια όταν η τέχνη του είναι τόσο επικίνδυνη όσο η
επαναστατική πάλη, αλλά εκείνο που με κανέναν τρόπο δε θα πεθάνει είναι η
τέχνη στην οποία αφιέρωσε τη ζωή του και την ευφυΐα του (…).
