Τα τελευταία χρόνια η έννοια της Ανθεκτικότητας (resilience) έρχεται να αμφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία της έννοιας της Αειφορίας (sustainability)· θεωρείται πιo διευρυμένη, αφού λαμβάνει υπόψη τη θέση ενός συστήματος μέσα στη γενικότερη συμπλοκή ευρύτερων ή μη συστημάτων, την εξελικτική τους διάσταση, οπότε στοχάζεται και τον «θάνατό» τους… την κατάρρευσή τους.
Για την έννοια της Ανθεκτικότητας δεν υπάρχουν στατικά πράγματα. Ζούμε πλέον στην «Εποχή του Ανθρώπου» -το Ανθρωπόκαινο (anthropocene)- και «[...] δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε τον κόσμο σαν συμπλοκή έτοιμων πραγμάτων, αλλά ως συμπλοκή εξελικτικών διαδικασιών, όπου τα φαινομενικά σταθερά πράγματα γεννιούνται και πεθαίνουν συνεχώς, [...]».(1)
