Και μετά τι; Είναι ανθρώπινο να θέτουμε τέτοιες ερωτήσεις, γεννημένες από το δυσάρεστο κλίμα.
Είμαστε έτοιμοι να θέσουμε τα μεγάλα ερωτήματα με μια σκιά κινδυνολογίας.
Δεν είναι εκείνο το φάντασμα που έλεγε ο Μαρξ ότι πλανιέται πάνω απ’ την Ευρώπη. Οχι.
Η κίνησή μας, να βρούμε τις βαθύτερες αιτίες και τι χειρότερο μπορεί να συμβεί, μοιάζει να είναι πιο αμφίθυμη.
Μήπως η θεωρία της καταστροφής μάς δελεάζει ασυναίσθητα; Ενα αρνητικό κλίμα που φέρει το στοιχείο μιας αυτοεκπληρούμενης προφητείας;
