Ως σακχαρώδη διαβήτη ορίζουμε
μια σειρά παθολογικών διαταραχών που κοινό άξονα έχουν τη διαταραχή στον
μεταβολισμό των υδατανθράκων. Για να το απλοποιήσουμε θα πρέπει να
δεχθούμε ότι η γλυκόζη στο αίμα, ως ένας απλός υδατάνθρακας, αποτελεί
την ενεργειακή πηγή (την «καύσιμη» ύλη) όλων των κυττάρων του σώματός
μας για να επιτελέσουν τις λειτουργίες τους.
Εάν στον οργανισμό δημιουργηθούν ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη
διάθεση και τη χρησιμοποίηση της γλυκόζης, τότε ξεκινούν προβλήματα που
σχετίζονται με την παραγωγή και χρησιμοποίηση της ενέργειας, αλλά και
δομικές βλάβες τόσο σε ιστικούς σχηματισμούς όσο και σε όργανα.
Κοινός παρονομαστής η παρουσία στο αίμα υψηλότερων των φυσιολογικών
επιπέδων γλυκόζης, με αποτέλεσμα ο διαβήτης να είναι το σύνδρομο που
ανεξαρτήτως αιτίου χαρακτηρίζεται από υπεργλυκαιμία.
