«...ος εν κτήμασι πίπτεις…»

Αυτές οι λίγες σκέψεις δεν μπαίνουν σε ψηφοφορία, δεν αναφέρονται σε μηχανισμούς διαφάνειας, απεναντίας κάνουν ευδιάκριτο το σκοτάδι που πολλοί επιδεικνύουν σαν ειλικρίνεια, και δηλώνουν εξ΄ αρχής ως υποκειμενικές και με σχέση αντιστρόφως ανάλογη με την πρόοδο και την ανάπτυξη και την προκοπή.

‘’Αθώα ενοχή’’ ή ‘’ένοχη αθώωση’’ του σύγχρονου καπιταλισμού;

Οι αντιδράσεις είναι αναμενόμενες, πριν ακόμη διαβαστεί αυτό το σημείωμα. Μα τι μανία είναι αυτή με τους νεολογισμούς που αποτελούν προφανή ‘’αντίφαση εν τοις όροις’’; Για να το πούμε πιο λαϊκά: Γιατί αυτοί οι γλωσσικοί και εννοιολογικοί  παραλογισμοί;

Ασφαλώς είναι υγιές να διατηρούμε τα μυαλά μας στη θέση τους όταν συζητούμε μεταξύ μας. Το παράξενο είναι ότι αυτή την κοινή λογική δεν την επιστρατεύουμε πάντα, τουλάχιστον με τη φυσικότητα και το θάρρος που χρειάζεται όταν πρέπει να κρίνουμε τον κυρίαρχο λόγο ή τους ισχυρισμούς των ‘’ειδικών’’ του σύγχρονου καπιταλισμού. Αυτοί βρίθουν από κοινές ανοησίες, όχι όμως από έλλειψη στοχεύσεων και δυστυχώς δεν στερούνται και αποτελεσματικότητας.