Η θέση του έλαχε να ’ναι στην προτελευταία συστοιχία, στο παράθυρο. Τζάααμι! 32F. Γουστάριζε γαλαρία απ’ το Γυμνάσιο· να καβατζώνεται στα τελευταία θρανία. Χούι που δεν τον εγκατέλειψε ούτε στα δεύτερα -άντα, στα οποία σκουντουφλούσε επί συναπτά, δίσεκτα έτη. Καμουφλάρονταν, βέβαια, κάπως, απ’ το ευθυτενές παράστημα και τα μαύρα κατσαρά του μαλλιά, προδιδόταν, εν τούτοις, από την πλαδαρότητα της σαρκός και τις διπλές σειρές ρυτίδων που διαπερνούσαν το πρόσωπο, σαν χορδές ξεκούρδιστου μπουζουκιού. Διέσχισε μετ’ εμποδίων τον διάδρομο απ’ την μπροστινή πόρτα του Μπόινγκ ώς την προσφιλή πίσω πλευρά. Βρήκε θρονιασμένο στο κάθισμά του τριαντάρη μουσάτο, ολίγον χλεχλέ, ο οποίος έσπευσε να σηκωθεί προτού του ζητηθεί, προβάλλοντας κουτοπόνηρες δικαιολογίες ότι μπέρδεψε δήθεν τα νούμερα και, αφού συμβουλεύτηκε νευρικά τα κιτάπια του, έκατσε τελικά σαν τον ψόφιο κοριό στο 32D.
