Με ρωτάνε πολλοί φίλοι γιατί γράφω συχνά-πυκνά εναντίον του Ποταμιού.
Απαντώ αμέσως: διότι είναι (ας ξεκινήσω από τον αρχηγό...) η
προσωποποίηση της σύγχυσης, χωρίς ιδεολογικό υπόβαθρο, οπαδοί ενός
συντηρητικού lifestyle, αδέσποτοι κοινωνικά, επικίνδυνα αφελείς,
ουτιδανοί για όσους διαθέτουν ελάχιστη πολιτική συγκρότηση.
Επιπροσθέτως, επειδή πάσχουν από πολιτικό λόγο, παρεισφρέουν στους
δήθεν, σ’ αυτούς που ντρέπονται να δηλώσουν ότι είναι καραδεξιοί (ούτε
Χρυσή Αυγή βέβαια, ούτε Ν.Δ., ούτε ΠΑΣΟΚ) και βρίσκουν στις όχθες του ή
τη ροή του ένα μικρό αποκούμπι, αφού το Ποτάμι είναι ανυπόστατο
πολιτικά.
Ποτάμι ρηχό και ξερικό, δήθεν ευρωπαϊκό, τάχα μου κεντρώο (το κέντρο μάς έλειπε τώρα), γεμάτο νάρκισσους και εγωπαθείς.
