Όσοι σκοτώνουν δεν είναι άντρες, αγάπη μου!

Έχω μια κόρη, που δεν είναι ακόμη δύο μηνών. Τα βράδια, πριν κοιμηθεί, παίζουμε και της λέω ιστορίες. Συνήθως με σπλαχνικούς δράκους και καλοκάγαθους γίγαντες, που οργώνουν τον κόσμο με μικρά παιδιά στους ώμους τους. Ωστόσο, μετά τις δολοφονίες της Καρολάιν και της Γαρυφαλλιάς, έπιασα τον εαυτό μου να κάθεται σιωπηλός δίπλα της και να την κοιτάζει αμήχανος.

Δεν ήξερε τίποτα. Δεν γνώριζε πως άνδρες σκοτώνουν τις κοπέλες τους, επειδή απλά «χάλασε η φάση» ή «βρέθηκαν σε κακιά στιγμή». Κάποια στιγμή θα μεγάλωνε, όμως, θα έβγαινε έξω στον κόσμο και θα αντίκριζε την πραγματικότητα κατάματα. Και θα με ρωτούσε: «Γιατί αυτοί οι άνδρες σκοτώνουν, μπαμπά;»