Σηκώνεσαι χαράματα μουδιασμένος. Χέρια και πόδια ψάχνουν να πιάσουν και
να σταθούν. Φτιάχνεις κάτι πρόχειρο να φας, πίνεις έναν ελληνικό καφέ,
κάνεις δυο τσιγάρα και φεύγεις. Έχεις μεγάλη μέρα μπροστά σου, το
εργοστάσιο πλαστικών είναι μακριά. Περπατάς δέκα λεπτά μέχρι το σημείο
που έρχονται και σε παίρνουν. Δεν μπορείς να πάρεις το αυτοκίνητό σου,
τα λεφτά δεν φτάνουν για τέτοιες πολυτέλειες. Μοιράζεσαι τη διαδρομή.
