Ποιος βασιλιάς; Απόλυτος μονάρχης!

Ποιος «βασιλιάς των σπορ»; Με ματς όπως το προχθεσινό στο «Ανφιλντ Ρόουντ» ο βασιλιάς γίνεται ελέω θεού μονάρχης, όπως ο Λουδοβίκος Ήλιος, ο ΙΔ΄, της Γαλλίας, ο «Το κράτος είμαι εγώ» («L' État, c'est moi»). Κι άσε τα υπόλοιπα αθλήματα να κάνουν τη δουλειά τους όπως και όσο καλύτερα μπορούν. Να τα αγαπάμε, να τα εκτιμάμε, να δίνουν πρωταθλητές, ρέκορντμαν, ολυμπιονίκες. Η γειτονιά, η αλάνα που γρατζουνίσαμε το γόνατο και μένει ακόμα το σημάδι, λέγεται μπάλα, ποδόσφαιρο.

Παίξτε μπαλίτσα, ρεεε…

Η ιστορία του ποδοσφαίρου, διαπίστωνε στη «Monde Diplomatique» πριν από κάποια χρόνια ο Ιγνάθιο Ραμονέ, «είναι μια βία που το σύστημα την ανέχεται, είναι η έκφραση μιας ξεστρατισμένης εξέγερσης που περισσότερο ενισχύει παρά απειλεί την καθεστηκυία εξουσία». Αυτή η διαπίστωση, αν και αδικεί αυτό καθεαυτό το ποδοσφαιρικό παιχνίδι και την αθωότητα που κρύβει, περιγράφει εύστοχα το πώς η εξουσία το χρησιμοποιεί και το καπηλεύεται.

Η παρότρυνση («Παίξτε μπαλίτσα, ρεεε») που κρύβει ο τίτλος, λοιπόν, δεν απευθύνεται στους ποδοσφαιριστές που βγάζουν το ψωμί τους στα ελληνικά γήπεδα. Αυτοί παίζουν αυτό που μπορούν και όποιοι μπορούν κάτι περισσότερο (αν δηλαδή είναι εντός των προδιαγραφών που απαιτούν οι σύγχρονες ανάγκες του αθλήματος) φεύγουν τρέχοντας από την άθλια ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα.

Αρκεί να μιλάμε για μπάλα...

«Σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου όλα περιπλέκονται με την εμφάνιση της άλλης ομάδας»

Ζ.Π. Σαρτρ

Eντάξει, δύσκολα να παραδεχτεί κάποιος -ειδικά μπροστά σε άλλους...- πως η σχέση αγάπης που έχει αναπτύξει με το ποδόσφαιρο δεν επικεντρώνεται πρωταρχικά στο ίδιο το άθλημα. Όμως υπάρχουν και άλλα, εξίσου τραβηχτικά και ίσως κάποιες στιγμές περισσότερο μαγνητικά.

Aνομολόγητα ή μη, ορισμένες φορές και ως προτεραιότητα σημαντικού αριθμού ανθρώπων.

Δεν επηρεάζει η ατμόσφαιρα στις κερκίδες, ή οι πολύμορφες κινητικότητες του οργανωμένου συνδεσμιακού χώρου;

Δεν είναι ο ανταγωνισμός με τους αντιπάλους μια δεσπόζουσας σημασίας συγκυρία που κάνει πολύ κόσμο να νιώθει αλλιώς και να επιστρατεύει το είναι του σα να πρόκειται για μια προσωπική υπόθεση τιμής δίχως άλλο;

Η Lady Hope το πιστεύει ακράδαντα.