Εντοπίστηκε ο εγκεφαλικός μηχανισμός της διαταραχής του γενικευμένου φόβου

H ψυχοσωματική δυσφορία, η υπερένταση, το έντονο άγχος και η χρόνια ανησυχία, που δεν οφείλονται σε σαφή εξωγενή αίτια, περιγράφεται στην ψυχολογία ως «γενικευμένος φόβος», ο οποίος σχετίζεται άμεσα και εκδηλώνεται στη γενικευμένη αγχώδη διαταραχή. Τα χαρακτηριστικά και τα συνηθέστερα συμπτώματα των επεισοδίων γενικευμένου φόβου είναι: δυσκολία χαλάρωσης, συγκέντρωσης, δυσφορία, αϋπνία, αλλά και σωματικές οχλήσεις, όπως π.χ. κόμποι στο στομάχι, ναυτίες, πονοκέφαλοι κ.ά.

Ελλάδα: Μια αγχώδης και καταθλιπτική χώρα για να ζει κάποιος

Μελέτη που χρησιμοποίησε δεδομένα της Eurostat έδειξε ότι η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια στον “στίβο” άγχους, ενώ την ίδια ώρα βρίσκεται ανάμεσα στις 10 χώρες με τα υψηλότερα ποσοστά καταθλιπτικών.
«Το πιο σπουδαίο είν’ η ψυχή σου, δικέ μου», τραγουδούσαν οι αδελφοί Κατσιμίχα το μακρινό 1985. Το πιο σπουδαίο είναι η διατήρηση και βελτίωση των δημόσιων υπηρεσιών ψυχικής υγείας και απεξάρτησης, τραγούδησαν και φώναξαν την Κυριακή 14 Ιανουαρίου 2024, οι συγκεντρωμένοι στον πεζόδρομο της Ερμού στο Θησείο, στη μουσική διαμαρτυρία κατά του σχεδίου νόμου που όπως καταγγέλλεται ιδιωτικοποιεί τις υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας και Απεξάρτησης.

Άνδρες vs Γυναίκες: Τελικά ποιος αντέχει περισσότερο στo άγχος;

Η Jia*, εργάζεται ως σύμβουλος με έδρα το Μανχάταν. Εξομολογείται στο BBC ότι: «κατά την διάρκεια της επαγγελματικής μου πορείας ένιωθα πολύ δυναμική και ήμουν 100% έτοιμη να αποδείξω ότι ήμουν η γυναίκα που μπορούσε να τα κάνει όλα: να έχω μία επιτυχημένη καριέρα και παράλληλα να είμαι σπουδαία μητέρα».

Σήμερα, αισθάνεται ότι την παραγκωνίζουν λόγω του φύλου της, ιδίως όταν έγινε μητέρα το 2018. Έχει αναλάβει το μεγαλύτερο μέρος των ευθυνών φροντίδας των παιδιών, επειδή ο σύζυγός της, λόγω δουλειάς ταξιδεύει συχνά.

Κοινωνική φοβία: Ένα αφανές πρόβλημα που δεν είναι τόσο μακριά μας

Το να νιώθει κανείς άβολα σε ορισμένες περιστάσεις, όπως για παράδειγμα σε μία συνέντευξη για δουλειά ή σε ένα πρώτο ραντεβού, είναι κάτι συνηθισμένο και δεν σημαίνει αυτομάτως ότι κάποιος έχει κοινωνική φοβία. Όταν όμως το άγχος αυτό κλιμακώνεται σε τέτοιο βαθμό, ώστε να προκαλεί στο άτομο υπερβολική δυσφορία, ανησυχία ή φόβο, ακόμα και στις συνήθεις καθημερινές αλληλεπιδράσεις, τότε ενδέχεται η διάγνωση να είναι η διαταραχή κοινωνικού άγχους, γνωστή επίσης και ως κοινωνική φοβία.

Πέντε τρόποι που το πόκερ μπορεί να σας κάνει καλύτερο άνθρωπο

Στην περίπτωση του πόκερ, μάλλον δεν ισχύει το όποιος κερδίζει στα χαρτιά, χάνει στην αγάπη. Αντιθέτως η ενασχόληση με το παιχνίδι συμβάλει σημαντικά στην αυτοπεποίθηση του παίκτη και ακονίζει μια σειρά από δεξιότητες χρήσιμες σε κάθε έκφανση της ζωής του.

Το πόκερ δεν είναι άλλο ένα παιχνίδι χαρτιά. Πρόκειται για ένα παγκόσμιο φαινόμενο, το οποίο και μετρά περισσότερους από 100 εκατομμύρια παίκτες στον κόσμο. Μόνο στις ΗΠΑ, υπολογίζεται πως 2 στους 10 Αμερικανούς ασχολούνται συστηματικά με το πόκερ. Τι είναι όμως αυτό που κάνει το παιχνίδι τόσο δημοφιλές; Μήπως το γεγονός πως, εφόσον σαφώς δεν είναι απλά ένα παιχνίδι τύχη και άκριτου τζόγου, που απαιτεί διαύγεια και ιδιαίτερη προσοχή, τονώνει την αυτοπεποίθηση όσων το εξασκούν συστηματικά; Κι ένας άνθρωπος με αυτοπεποίθηση μπορεί να επιτύχει πολλά περισσότερα σε ότι κι αν προσπαθήσει. Πώς όμως η επίτευξη ενός Φλος Ρουαγιάλ μπορεί να είναι τόσο ευεργετική για τη διάθεση ενός ανθρώπου;

Η αξία του να μην κάνουμε τίποτα

Προσπαθώ απελπισμένα να θυμηθώ την τελευταία φορά που καθόμουν χωρίς να κάνω απολύτως τίποτε και δεν μπορώ να τη φέρω στο μυαλό μου.

Σίγουρα ήταν πριν κάνω παιδιά, πριν αποκτήσω κινητό, πριν αρχίσω να δουλεύω, πριν μου πάρουν τον πρώτο μου υπολογιστή. Ήμουν φοιτήτρια ή ίσως και μαθήτρια ακόμα. Φαντάζομαι θα ήταν κάποιο καλοκαιρινό μεσημέρι στο σπίτι στο χωριό, από εκείνα που σε ζεσταίνουν ολόκληρο με το που τα φέρνεις στη μνήμη σου και που ο μόνος ήχος που διακόπτει τη ραστώνη τους είναι εκείνος από τα τζιτζίκια στα γύρω δέντρα. Ακόμα και όταν κάθομαι να δω τηλεόραση, τις σπάνιες πια εκείνες φορές που μου περισσεύει χρόνος, θα απασχολούμαι παράλληλα με το κινητό, το λάπτοπ ή θα κρατάω σημειώσεις για όλες τις εκκρεμότητες που μου έρχονται στο μυαλό κάθε λίγο.

Στρες Τεστ

Πολύ με εκνευρίζει όταν προσπαθώ να πληκτρολογήσω μερικές αράδες από φράσεις που πρέπει επειγόντως να διατυπωθούν, να αποθηκευτούν και να εκτυπωθούν εγκαίρως, αλλά τα δάκτυλά μου ιδρώνουν και γλιστράνε και πατάνε άλλα πλήκτρα από αυτά που θέλω να πατήσω. Ένα περίεργο πράγμα, είναι κάποιες τέτοιες στιγμές, που, όσες φορές κι αν σκουπίσω τον ιδρώτα από το δέρμα μου, αυτός δεν στεγνώνει με τίποτα, στέκω για ώρες έτσι, ολόκληρος, νωπός κι αλαφιασμένος. Αυτό βέβαια συνδυάζεται και με άλλα τέτοια αλλόκοτα συμπτώματα, όπως, ας πούμε, το ότι στα καλά καθούμενα νιώθω να με σφίγγουν οι κρόταφοί μου, είναι σαν κάποιος να στέκεται πίσω μου και ν’ ακουμπάει και τις δύο τις κάννες από όπλα ζεματιστά εκεί πέρα και τις στρίβει διαρκώς κι ολοένα και πιο μέσα και πάει να με πεθάνει. Μετά από λίγο, το σφίξιμο αυτό θα πάει παρακάτω και θα κάτσει στο λαιμό, αφαιρώντας κάθε ίχνος από το σάλιο μου, είναι λες και καταπίνω καρφιά που γδέρνουνε αργά κι επαναλαμβανόμενα τον οισοφάγο μου. Όσο η ώρα περνάει, όλα αυτά θα συνδυάζονται μεταξύ τους, με το χειρότερο να συμβαίνει μέσα στο στομάχι μου, που στριφογυρνάει και δένεται, λες κι είναι γόρδιος δεσμός, διπλώνεται κι αναδιπλώνεται, και δεν είναι λίγες οι φορές που αναγκάζομαι και πέφτω στο πάτωμα και δένομαι σαν κόμπος κι εγώ. Τότε είναι που τίποτε δεν πάει κάτω. Ούτε νερό, ούτε φαγητό, ούτε όρεξη, ούτε ανάσα, ούτε τίποτα. Κι είναι κι αυτή η καρδιά μου, η τραυματισμένη, που με κουφαίνει και χτυπάει δυνατά, λες κι ετοιμάζεται να σπάσει. Όπως κι εγώ που κοντεύω να σπάσω το άτιμο το πληκτρολόγιο, γαμώ τα πλήκτρα του, γαμώ, τα νευρά μου εντελώς έχουνε σπάσει. Κι αγχώθηκα.