Η ιστορία όλων των ως τώρα κοινωνιών[2] είναι η ιστορία ταξικών αγώνων.
Ελεύθερος και δούλος, πατρίκιος και πληβείος, βαρόνος και δουλοπάροικος, μάστορας[3]
και κάλφας, με μια λέξη, καταπιεστής και καταπιεζόμενος, βρίσκονταν σε
ακατάπαυστη αντίθεση μεταξύ τους, έκαναν αδιάκοπο αγώνα, πότε καλυμμένο,
πότε ανοιχτό, έναν αγώνα που τελείωνε κάθε φορά με έναν επαναστατικό
μετασχηματισμό ολόκληρης της κοινωνίας ή με την από κοινού καταστροφή
των τάξεων που αγωνίζονταν.
Στις προηγούμενες εποχές της ιστορίας βρίσκουμε
σχεδόν παντού μια πλήρη διαίρεση της κοινωνίας σε διάφορες κλειστές
τάζεις, μια πολύτροπη διαβάθμιση των κοινωνικών θέσεων. Στην αρχαία Ρώμη
βρίσκουμε πατρίκιους, ιππείς, πληβείους, δούλους. Στο μεσαίωνα
φεουδάρχες, υποτελείς, μαστόρους, καλφάδες, δουλοπάροικους κι επιπλέον
σε καθεμιά απ' αυτές τις τάξεις βρίσκουμε ξανά ιδιαίτερες διαβαθμίσεις.
