Η «τράπεζα» του Χρόνου

Τώρα που ήρθε και το νέο έτος, το 2019, σας καλώ να κάνουμε όλοι μαζί ένα “νοητικό πείραμα”: Φανταστείτε πως υπάρχει μια τράπεζα που κάθε πρωί πιστώνει στον προσωπικό σας λογαριασμό το ποσό των 86.400 Ευρώ. Ωστόσο δεν μεταφέρει το υπόλοιπο σας από τη μια μέρα στην άλλη. Κάθε βράδυ αυτή η τράπεζα διαγράφει όποιο μέρος του υπολοίπου δεν καταφέρατε να εκμεταλλευτείτε κατά τη διάρκεια της ημέρας. Τι θα κάνατε σε αυτή τη περίπτωση; Μα φυσικά, θα παίρνατε από εκεί και το τελευταίο σας λεπτό!

Μια Τράπεζα Χρόνου θα σώσει το σύλλογο

Πριν λίγο καιρό το βασικό επιχείρημα μη ενασχόλησης με τα κοινά και δη με τα διοικητικά του ποδοσφαιρικού συλλόγου, ήταν ξεκάθαρα το οικονομικό πρόβλημα και δικαίως θα έλεγε κανείς μέσα σ' αυτή την παρατεταμένη οικονομική κρίση. Με την πρόταση που κατατέθηκε στην ΓΣ και τη χαμηλή ετήσια οικονομική συνδρομή, αυτό το επιχείρημα «αδυνάτισε» σφόδρα. Οπότε θα έπρεπε να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην εξεύρεση άλλου «ισχυρού» επιχειρήματος για να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα... Η έλλειψη ελεύθερου χρόνου αποτέλεσε έτσι το επιχείρημα «αιχμής», για όσους έψαχναν κάποιο άλλοθι για να «αποφύγουν» την «δέσμευση» σ' ένα ΔΣ, αφήνοντας παράλληλα «ατσαλάκωτο» το κοινωνικό τους προφίλ... Για κάποιους φυσικά ευσταθεί το επιχείρημα, για τους περισσότερους όμως όχι...

Όταν δεν έχεις χρήματα, βρίσκεις χρόνο

Ο πολιτισμός της αλληλεγγύης και της προσφοράς είναι η λέξη- κλειδί για την Τράπεζα Χρόνου των Εξαρχείων. Αρχιτέκτονες, καθηγητές, δικηγόροι, οικονομολόγοι, καλλιτέχνες δεν ανταλλάσσουν χρήματα και επιταγές, αλλά χρόνο και υπηρεσίες.

Οι Τράπεζες Χρόνου δεν έχουν κάμερες, διπλές πόρτες ασφαλείας, κουστουμαρισμένους υπαλλήλους, αλλά ούτε ανάγκη τις αποφάσεις των Ευρωπαίων εταίρων μας για την ανακεφαλαιοποίησή τους. Είναι ένα πρωτοποριακό σύστημα ανταλλαγής υπηρεσιών και γνώσεων, με τη δική τους μονάδα συναλλαγής: τον χρόνο του καθενός μας.
Στην Ελλάδα έφτασαν περίπου 10 χρόνια πριν. Είκοσι χρόνια ακόμα πιο πριν δημιουργήθηκαν και στο εξωτερικό, από έναν Αμερικανό δικηγόρο και ακτιβιστή ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τον Έντγκαρ Καν. Σήμερα Τράπεζες Χρόνου διαθέτουν η Ισπανία, η Κίνα, η Ιταλία, η Βραζιλία, η Πορτογαλία, το Ισραήλ, η Αγγλία, η Αργεντινή, οι ΗΠΑ κ.ά. Γι’ αυτό, αν βιαστεί κάποιος να εικάσει ότι είναι απόρροια της τρέχουσας οικονομικοκοινωνικής κρίσης, κάνει λάθος. Η δημιουργία τους οφείλεται σ’ ένα μεγάλο ποσοστό στην αυξανόμενη ανάγκη για ελπίδα, αλληλεγγύη και προσφορά σε μια χώρα όπου η πλειονότητα των πολιτών ζει μόνη της και βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην απόγνωση.