Με την σύγκρουση του υπουργού Πολιτισμού κ. Ξυδάκη με τον Γενικό
Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου κ. Σωτήρη Χατζάκη προκύπτουν κάποια…
ζητηματάκια… πολιτικά, νομικά αλλά και ηθικά… Ζητήματα που ωστόσο
μπαίνουν στο τραπέζι σε κάθε αλλαγή μιας κυβέρνησης που θέλει να
υλοποιήσει την πολιτική της και ν’ αναθέσει καθήκοντα σε νέα πρόσωπα,
είτε αυτά ανήκουν στο περιβάλλον της, είτε είναι πρόσωπα πού αξίζουν
μιας ευκαιρίας στην καριέρα τους. Σε τελευταία ανάλυση η κυβέρνηση είναι
αυτή πού φέρει πάντα την ευθύνη και η οποία λογοδοτεί στον λαό.
Στην περίπτωση του Εθνικού Θεάτρου έχουμε από τη μια την εκπεφρασμένη
θέληση του υπουργού ν’ αλλάξει τον Γενικό Διευθυντή και από την άλλη
τον Γενικό Διευθυντή με νύχια και με δόντια να θέλει να κρατηθεί από την
καρέκλα, με βασικό του επιχείρημα ότι δεν έχει λήξει η σύμβασή του, λες
και πρόκειται για έναν οποιονδήποτε χαμηλόμισθο συμβασιούχο… ιδιωτικού
καναλιού. Και εδώ μπαίνουν τα τρία ζητήματα:
