Πρωινό Δευτέρας, με την ευχάριστη δροσιά του
Σεπτεμβρίου, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο είναι γεμάτο επισκέπτες. Για
να φτάσει κάποιος μέχρι το πωλητήριο, πρέπει να κατεβεί τις σκάλες,
όπου ήδη αρχίζει να επικρατεί μια αίσθηση μιζέριας: το ημίφως από τις
καμένες λάμπες θυμίζει αίθουσα ανάνηψης σε χειρουργείο δημόσιου
νοσοκομείου. Η δε ποικιλία των προσφερόμενων προς πώληση προϊόντων είναι
τουλάχιστον ανορθόδοξη: το μάτι σταματά σε τεράστια εκμαγεία αγαλμάτων ή
κεφαλές. Ζυγίζουν αρκετά κιλά και δεν μπορεί να τα κατατάξει κανένας
στην κατηγορία «αναμνηστικά», εκτός και αν έχει έρθει στην Ελλάδα με
ιδιωτικό τζετ, μια και δεν προβλέπεται διαδικασία αποστολής από το
μουσείο.
