Δεν μας εξέπληξαν βέβαια ούτε η έλλειψη πολιτικής στόχευσης για το
πού θα πάει το συνδικαλιστικό κίνημα, ούτε η διάθεση να παρουσιαστούν
όλα ως «καλώς καμωμένα», ούτε οι εκατέρωθεν (από βήματος) φιλοφρονήσεις
μεταξύ συνδικαλιστών της πλειοψηφούσας παράταξης, ούτε ο σεξισμός και η
μαγκιά που ανέδιδαν συγκεκριμένες τοποθετήσεις. Αυτά, τα αντιμετωπίζουμε
σε κάθε συνέδριο. Αλλά η παραχάραξη αποτελέσματος στην κατανομή εδρών ήταν η… έκπληξη αυτού του συνεδρίου.
