Θυμάμαι, από την εποχή των νεανικών μου χρόνων, ορισμένους
νομιναλιστικούς χλευασμούς ενάντια στους μαρξιστές: η ταξική πάλη είναι
μια απλή επινόηση για τον απλό λόγο ότι οι τάξεις δεν υπάρχουν:
πραγματικά είναι τα άτομα και όχι οι τάξεις.
Συνεχίζοντας τη σκέψη μας, θα μπορούσαμε να πούμε ότι πραγματικά δεν
είναι ούτε τα άτομα, γιατί πραγματικές είναι μόνον οι αισθήσεις που
προσαρτώνται στην ατομική συνείδηση∙ σήμερα όμως δεν αξίζει τον κόπο να
εμπλακούμε σε θεωρήσεις αυτού του τύπου: από προλεταριάτο, εργατική
τάξη, μεσαία τάξη, αστική τάξη, μεγαλοαστική τάξη, είναι γεμάτα τα
βιβλία και οι εφημερίδες κάθε πολιτικού προσανατολισμού, αν και, φυσικά,
δεν παραδέχονται όλοι ότι γι’ αυτό η ταξική πάλη είναι μια αναγκαιότητα
ή ένα απόλυτο καλό.
