Κάθε καλοκαίρι, στις 19 Ιουνίου, αρκετοί θυμούνται τη φράση «φωτιά
και τσεκούρι στους προσκυνημένους» που φέρεται να είπε το 1827 ο
Κολοκοτρώνης ξεκινώντας την εκστρατεία του εναντίον των νενέκων του
Ιμπραήμ. Φέτος όμως, με τις καταγγελίες περί προσκυνήματος και εθνικής
προδοσίας να εκτοξεύονται ένθεν κακείθεν, θα μπορούσαμε να εξετάσουμε
την ιστορία της φράσης και από μια άλλη οπτική γωνία.
«Μόνον εις τον καιρόν του προσκυνήματος εφοβήθηκα διά την πατρίδα μου»
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
Πριν από δύο χρόνια δημοπρατήθηκε μια επιστολή του 1822, στην οποία ο
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης αναφέρει για πρώτη φορά τη φράση «φωτιά και
τσεκούρι» καλώντας τους κατοίκους χωριών της Αχαΐας να συμμετάσχουν στην
πολιορκία της Πάτρας… ή να υποστούν τις συνέπειες. Παρ' όλα αυτά η
φράση έχει ταυτιστεί στο συλλογικό υποσυνείδητο (αν και όχι αναγκαστικά
και στα βιβλία των ιστορικών) με την έναρξη των επιχειρήσεων του Γέρου
του Μοριά εναντίον όσων είχαν προσκυνήσει τον Ιμπραήμ ακολουθώντας το
παράδειγμα του Δημητρίου Νενέκου.
