Οι άνομοι καιροί που βιώνουμε, δεν είναι ούτε τωρινοί, ούτε προσωρινοί. Ούτε αποτελούν αποκλειστικό προνόμιο των αυταρχικών καθεστώτων, έστω κι αν αυτά, εκ της φύσεώς τους, πρωταγωνιστούν στο πεδίο αυτό. Οι άνομες πρακτικές, ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες, εκδηλώνονται και στις συμπεριφορές των καπιταλιστικών δημοκρατιών. Αλλοτε κραυγαλέα. Αλλοτε βουβά.
Βεβαίως, χαρακτηρίζουν τη διαδρομή της ηγέτιδας δύναμης των καπιταλιστικών δημοκρατιών. Ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος απελευθέρωσε χειμάρρους ολοκληρωτικά άνομων πρακτικών μέσα από τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Ο Μπαράκ Ομπάμα συνέχισε στην ίδια διαδρομή, λίγο πιο συγκρατημένα, αλλά εξίσου στυγνά, πίσω από ένα ωραιοποιημένο προσωπείο και απόλυτη υποκρισία. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα της διαδρομής αυτής; Το σύμπτωμα Τραμπ!