Ο τζίτζικας (της Μιράντας Ξαφά) και ο μέρμηγκας. Η τρίτη εκδοχή…

Σε … εμπνευσμένο της άρθρο της στην Καθημερινή η γνωστή σπόνσορας της νεο-φιλελεύθερης «ηθικής» κυρία Μιράντα Ξαφά χρησιμοποίησε μια δική της παραλλαγή του μύθου του Αισώπου με το εργατικό μυρμήγκι που προνοεί και ευημερεί και το επιπόλαιο τζιτζίκι που τελικά πεθαίνει της πείνας. Στην εκδοχή της κυρίας Ξαφά, τελικά, το επιπόλαιο τζιτζίκι την βγάζει ζάχαρη καθώς παρεμβαίνει το κοινωνικό κράτος και οι μικροπολιτικές /συνδικαλιστικές σκοπιμότητες Κουκουέδων, Συριζομαδούρων, τσακαλώτων και σκουρλέτηδων. Το αποτέλεσμα της εκδοχής του μύθου της κυρίας Ξαφά είναι τελικά η καταστροφή: Το κράτος που τρέφει τζιτζίκια καταρρέει, τα μυρμήγκια μεταναστεύουν και τελικά ακόμη και τα τεμπέλικα τζιτζίκια σαπίζουν ηθικά και βιολογικά στο περιθώριο μιας κατεστραμμένης κοινωνίας. Αυτή είναι η εκδοχή της κυρίας Ξαφά. Ωστόσο, υπάρχει και μια ακόμη εκδοχή η οποία έχουμε την εντύπωση ότι αποτυπώνει καλύτερα και πιο πιστά την πραγματικότητα. Ας δούμε κι αυτήν την εκδοχή του μύθου…

Ο τζίτζικας και ο μέρμηγκας (και η κ. Ξαφά)

Το άρθρο της κ. Ξαφά, η οποία θα είναι σίγουρα στην κυβέρνηση αν η ΝΔ κερδίσει τις εκλογές, είναι κατά τη γνώμη μου μνημείο κυνισμού, αφού απροκάλυπτα χαρακτηρίζει φυγόπονους και μπαταχτσήδες τους φτωχούς και όσους βρέθηκαν ξαφνικά σε πολύ χειρότερη θέση μετά το ξέσπασμα της κρίσης επειδή έχασαν τη δουλειά τους ενώ είχαν δάνεια.

Το ιστολόγιο ασχολείται με την ανασκευή μύθων, ιδίως γλωσσικών, όμως μύθοι λέγονται και οι αλληγορικές σύντομες διηγήσεις, διδακτικού χαρακτήρα, σαν τους μύθους του Αισώπου. Κι αυτοί μας ενδιαφέρουν, οπότε επισημαίνω ότι στην τρέχουσα προεκλογική περίοδο χρησιμοποιήθηκαν και συζητήθηκαν δύο μύθοι.