Η αρχική ιδέα ήταν, φυσικά, γερμανική: Ονομάστηκε «χρυσός
δημοσιονομικός κανόνας», εντάχθηκε στο Σύνταγμα της Γερμανίας το 2009
και αργότερο και στο πανευρωπαϊκό Δημοσιονομικό Σύμφωνο, και προέβλεπε
διαρθρωτικό έλλειμμα έως το 0,5% του ΑΕΠ. Για κάθε μονάδα ελλείμματος
από εκεί και πάνω, ενεργοποιείται ο λεγόμενος αυτόματος «κόφτης» δαπανών
για να μην χαθεί ο δομικός στόχος του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού
στην ευρωζώνη της σιδηράς δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Ανάλογης λογικής ήταν και το, επίσης συνταγματικά κατοχυρωμένο στη
Γερμανία, «φρένο χρέους» που στην πράξη τίθεται σε ισχύ μετά το 2016 και
προβλέπει ότι το Δημόσιο δεν μπορεί να δανείζεται κατ' έτος ποσά που
υπερβαίνουν το 0,35% του ΑΕΠ.
