Το Αλεξάνδρειο Δημοτικό Ωδείο Γιαννιτσών ανοίγει τις καλλιτεχνικές του δράσεις για το 2022-23 με το εμβληματικό Mauthausen του Μίκη Θεοδωράκη

Μεγάλη συναυλία προς τιμήν της επετείου του έπους του 1940 και του αγώνα των Ελλήνων για την Ελευθερία, θα πραγματοποιήσει την Πέμπτη 27 Οκτωβρίου, στις 8.00 το βράδυ, στο Πνευματικό Κέντρο Γιαννιτσών, το Αλεξάνδρειο Δημοτικό Ωδείο.

Πρόεδρος ΔΗ.Κ.Ε.Π.Α.Π.: Αποχαιρετούμε τον παγκόσμιο Έλληνα...

Αποχαιρετούμε τον σπουδαιότερο συνθέτη όλων των εποχών, τον τελευταίο των μεγάλων της Ρωμιοσύνης, τον μύθο του ελληνικού τραγουδιού, που με το πολυσχιδές έργο του ανέβασε ψηλά την Ελλάδα μας.

«Έφυγε» ο μεγάλος Μίκης Θεοδωράκης

Θρηνεί σήμερα η Ελλάδα. Ο άνθρωπος που συνδέθηκε με τις σημαντικότερες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας της, ο αστείρευτος μουσικοσυνθέτης και ακατάβλητος αγωνιστής, ο Μίκης Θεοδωράκης, δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας.

Ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης «έφυγε» σήμερα, Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2021, σε ηλικία 96 ετών για τη συνοικία των αγγέλων αφήνοντας πίσω του ανεκτίμητη παρακαταθήκη. Τα τραγούδια του συνδέθηκαν με σχεδόν όλες τις σημαντικές στιγμές της μεταπολεμικής ιστορίας, εκφράζοντας το λαϊκό αίσθημα και τους αγώνες του λαού για ελευθερία και δικαιοσύνη. Έχοντας γνωρίσει διώξεις και εξορίες, με αστείρευτο μουσικό ταλέντο και λυρισμό, με διαρκή πολιτική δράση, ακόμα και αμφιλεγόμενη, η απώλεια του Μίκη Θεοδωράκη σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής.

Ανοιχτή επιστολή Μίκη σε βουλευτές και διαδηλωτές

Σε ανοιχτή επιστολή του, που απευθύνεται σε όσους θα διαδηλώσουν αύριο στο Σύνταγμα και σε όσους θα ψηφίσουν στη Βουλή για την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών, ο Μίκης Θεοδωράκης υποστηρίζει ότι το Μακεδονικό είναι ένα θέμα που δεν χρειάζεται να «λυθεί» γιατί για την Ελλάδα είναι λυμένο.

«…κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες»

«…κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες»

Αυτός ο στίχος του Μανόλη Αναγνωστάκη είναι μελοποιημένος από τον Μίκη Θεοδωράκη. Ένας στίχος που ίσως θα μπορούσε να περιγράψει τον τρόπο που ταξίδευε (και ταξιδεύει ακόμα) το έργο του συνθέτη Θεοδωράκη σε μια μεγάλη και ατελείωτη παγκόσμια ακρόαση.

Αλήθεια, πόσοι από τους υμνητές του Θεοδωράκη, μετά την ομιλία του στο Σύνταγμα, μπορούν να δουν σε αυτόν τον στίχο το δάκρυ που είναι τόσο καυτό, διότι κουβαλάει το φλεγόμενο νήμα της ιστορίας των ανθρώπων;

Αλήθεια, πόσοι από τους λαλίστατους, από χθες, δημόσιους υμνητές του Θεοδωράκη – ακροδεξιοί πολιτικάντηδες, νοικοκυραίοι της «ενημέρωσης», κάτι σκόρπιοι πεθαμένοι χουνταίοι που αναστήθηκαν, ναζί και κρυφοφασισταριά – αντιλαμβάνονται έστω κι ένα γράμμα από τον μελοποιημένο στίχο του Αναγνωστάκη;

Ευχαριστώ τον Μίκη Θεοδωράκη

Ευχαριστώ τον Μίκη Θεοδωράκη γιατί μέσα από τα τραγούδια του έμαθα για τους πραγματικούς λαϊκούς αγώνες. Για το πείσμα των ανταρτών στο βουνό, για την θυσία μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, για τις πέτρες της Μακρονήσου, για τον Ωρωπό, για την Γυάρο, την Ικαρία, την όμορφη πόλη. Για τους καημούς της ξενιτιάς.

Μίκη, αλλάζεις την ιστορία σου

Εξαιρετικά εύστοχο ήταν το σύνθημα με το οποίο υποδέχτηκαν οι συγκεντρωμένοι του Συντάγματος τον κεντρικό ομιλητή Μίκη Θεοδωράκη: «Μίκη, αλλάζεις την ιστορία». Πράγματι, με όσα είπε χτες το απόγευμα ο παλαίμαχος πολιτικός άλλαξε την ιστορία.

Οχι της Μακεδονίας ή της Ελλάδας, αλλά τη δική του. Βέβαια αυτά που είπε χτες ο κ. Θεοδωράκης με στόχο την κυβέρνηση Τσίπρα τα έλεγε από το 2008 κατά της κυβέρνησης Καραμανλή (βλ. πλαίσιο). Ομως αυτή τη φορά έκανε ένα μικρό ακόμα βήμα. Προκειμένου να ικανοποιήσει το εθνικόφρον ακροατήριό του φρόντισε να στραφεί κατά του... «αριστερόστροφου φασισμού», θυμίζοντας τον εμφυλιοπολεμικό όρο «κόκκινος φασισμός».

Ιδού ποιοι διοργανώνουν το συλλαλητήριο (και μια κουβέντα για τον Μίκη)

Όσοι μιλάμε για τους διοργανωτές των συλλαλητηρίων για το «Μακεδονικό» και τον εθνικιστικό τους χαρακτήρα έχουμε διάφορους σοφιστές της πλάκας να μας ρωτούν όλο αθωότητα: «Μα καλά, τους εκατοντάδες χιλιάδες που ήταν στη Θεσσαλονίκη τους λέτε ναζί, φασίστες και ακροδεξιούς;»…

Απαντάμε (άλλη μια φορά): Όχι, όσοι ήταν στο συλλαλητήριο στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν ήταν ναζί. Όμως οι Κασιδιάρης, Παππάς και το υπόλοιπο χρυσαυγίτικο ασκέρι – που ήταν εκεί – είναι ναζί. Όχι, όσοι ήταν στο συλλαλητήριο στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν ήταν φασίστες. Αυτοί που βεβήλωσαν όμως το Μνημείο του Ολοκαυτώματος – και ήταν εκεί – είναι χιτλερικοί. Όχι, όσοι ήταν στο συλλαλητήριο στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν ήταν φασίστες. Όμως αυτοί που έκαψαν το κτίριο στην πόλη – και ήταν εκεί – είναι φασίστες. Όχι, όσοι ήταν στο συλλαλητήριο στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν ήταν ακροδεξιοί. Όμως αυτοί που από βήματος του συλλαλητηρίου έβγαζαν κορώνες κατά των «γυφτοσκοπιανών», όπως ο Φράγκος Φραγκούλης, και κραύγαζαν από εξέδρας και δίπλα στους διοργανωτές το «αλήτες, προδότες, πολιτικοί» είναι ακροδεξιοί.

Μετά την πτώση της χούντας

Το πλήθος του κόσμου στη συναυλία κι ο ανατριχιαστικός παλμός, η καλύτερη απάντηση σε όσους προπαγανδίζουν ακόμα και σήμερα πόσο «λαοφιλής» ήταν δήθεν η χούντα. Αυτό το ανώνυμο πλήθος ήταν οι αληθινοί αγωνιστές, αυτό το πλήθος έριξε την χούντα, κι αυτούς θυμόμαστε κάθε 17 Νοέμβρη και τιμούμε. Γιατί τα τελευταία χρόνια τεχνηέντως προσπαθούν να μας πείσουν, ότι η αντίσταση και η πτώση της χούντας, «υπογράφηκαν» από 4-5 πολιτικούς της Μεταπολίτευσης και «προσωποποιείται» αποκλειστικά σ' αυτούς. Μη «μασάτε» "Το Πολυτεχνείο ήταν οι άλλοι"...