Ένα προαιρετικό «κοινωφελές» δημοτικό τέλος που δεν θα δημιουργήσει κανένα και θα λύσει πολλά προβλήματα

Είναι αλήθεια ότι οι κοινοτικές, οι δημοτικές, οι περιφερειακές και οι κρατικές αρχές, δεν έχουν προσφέρει τα προσδοκώμενα και τα αναμενόμενα στα κοινά, αλλά και σε όλους γενικότερα τους τομείς των τοπικών μικρότερων κοινωνιών, που διαρκώς απομονώνονται, απαξιώνονται και εγκαταλείπονται. Προσδοκώμενα και αναμενόμενα που επιτάσσει η θεσμική θέση τους, ο αυτοδιοικητικός ή κρατικός ρόλος τους, αλλά και οι πολύ εύλογες απαιτήσεις των υπερφορολογούμενων διαχρονικά πολιτών.

Αποδυναμώνουν τις Κοινότητες

Η ενδυνάμωση του θεσμού των Κοινοτήτων υπήρξε το μεγάλο, κεφαλαιώδους αξίας για την αυτοδιοίκηση και για την ενδυνάμωση των Κοινοτήτων και των τοπικών κοινωνιών, νέο στοιχείο που εισήγαγε ο γνωστός ως «Κλεισθένης 2» νόμος.

Ένα γεγονός που οι Δήμαρχοι των μεγάλων κυρίως Δήμων δεν είδαν με καλό μάτι και προσπάθησαν να το καταργήσουν αφού το δικαίωμα της απόφασης του μέλλοντος των τοπικών κοινωνιών δίνονταν ως ένα βαθμό στις ίδιες τις τοπικές κοινωνίες. Ένιωσαν πως η απόλυτη εξουσία τους απειλούνταν, αποφάσισαν να ζητήσουν την κατάργηση τους και φαίνεται πως θα τα καταφέρουν. Θα τα καταφέρουν, εκτός εάν….