Τη σημαντικότερη κρίση στην ιστορία της βιώνει η τριτοβάθμια
εκπαίδευση, καθώς το 2009 -πρώτη χρονιά της εθνικής περιπέτειας- η
«αναστροφή» της καλής πορείας που είχε διανύσει μέχρι τότε, την οδήγησε
κατευθείαν σε δείκτες του 2005 και (σε ορισμένες περιπτώσεις) του 2002!
Οι δημόσιες δαπάνες είναι χαμηλότερες του 2007, το προσωπικό λιγότερο
κι από αυτό του 2002, όλοι οι δείκτες επάρκειας/λειτουργικότητας
αρνητικοί, το ίδιο και σε ό,τι αφορά την ποιότητα και την
αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων σπουδών, συνάρτηση της οποίας είναι
και η μη ολοκλήρωσή τους από έναν υπερβολικά μεγάλο αριθμό φοιτητών.
Το 2012, στην τριτοβάθμια εκπαίδευση το 78,7% του τακτικού φοιτητικού
πληθυσμού αντιστοιχούσε σε ανενεργούς φοιτητές, δηλαδή τους γνωστούς
«αιώνιους». Κι όπως αποδείχθηκε από την προσπάθεια εκκαθάρισης των
μητρώων στα ΑΕΙ, το μεγαλύτερο ποσοστό δεν αντιστοιχούσε στους...
πραγματικά αιώνιους.
