Οι καταιγιστικές εξελίξεις του καλοκαιριού του 1965, που έμειναν στην
Ιστορία ως «Ιουλιανά», περικλείουν δύο διαφορετικά αλλά συμπληρωματικά
φαινόμενα.
Το ένα ήταν η απροκάλυπτη περιφρόνηση της δημοκρατίας από τον βασιλιά
Κωνσταντίνο και το περιβάλλον του, η άρνηση προσφυγής στη λαϊκή
ετυμηγορία για την επίλυση της πολιτικής κρίσης που προκλήθηκε από τη
διάσπαση της Ενωσης Κέντρου και ο ευτελισμός των κοινοβουλευτικών
διαδικασιών μέσω της προσχεδιασμένης «σαλαμοποίησης» της τελευταίας, η
υπόθαλψη διαδοχικών αποστασιών με κάθε μέσο προκειμένου να σχηματιστεί
«βιώσιμη» κυβέρνηση στηριγμένη στους βουλευτές της δεξιάς
αντιπολίτευσης.
