Στον «Δρόμο της Μάσκας», ο δομιστής ερευνητής της ανθρωπολογίας Κλοντ Λεβί Στρος ανέδειξε, πριν από μερικές δεκαετίες, τη σχέση της μάσκας με την εξουσία, μελετώντας -σε πρώτο πλάνο- τον τρόπο χρήσης των μασκών στους Ινδιάνους του Βανκούβερ και στους ιθαγενείς της Νότιας Αμερικής.
Τα προσωπεία, άλλωστε, είχαν διαπεράσει, κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, όλους τους πολιτισμούς, από την εποχή του λίθου. Μεταγενέστεροι κοινωνικοί ανθρωπολόγοι επιβεβαίωσαν τη θεωρία του Γάλλου μελετητή, υποστηρίζοντας πως το δικαίωμα στη μάσκα συνδεόταν ανέκαθεν με την εξουσία, είτε με έκδηλο τρόπο είτε σε συμβολικό επίπεδο.
Αργότερα, η κάλυψη του προσώπου αρχίζει να δρα απελευθερωτικά καθώς εντάχθηκε στο καρναβάλι, νομιμοποιώντας τις μεταμορφώσεις για όλο τον κόσμο. Ετσι, οι μεταμφιεσμένοι άρχισαν να εκτρέπονται και να «εξεγείρονται» μέσα από τα προσωπεία τους, να χάνουν κάποια κομμάτια της ταυτότητάς τους και να ανακαλύπτουν άλλα, τα οποία μέχρι εκείνη τη στιγμή αγνοούσαν.
