Είναι κάποιες μνήμες
που μένουν ανεξίτηλες χαραγμένες στο μυαλό μας. Ποιος δεν θυμάται τις ιστορίες
του παππού και της γιαγιάς τα βράδια της νιότης μας. Μαθητής δημοτικού ακόμα θεωρούσα
συναρπαστικές τις περιγραφές του παππού για τους Βαλκανικούς πολέμους που έλαβε
μέρος.
Ο νησιώτης αμούστακος νεαρός
πολεμούσε για γη που είχε μόνο ακουστά. Χιλιάδες σαν αυτόν μαζί του, από όλη
την Ελλάδα. «Η Μακεδονία σε αντρειεύει», μου έλεγε. Η μεγαλύτερη μάχη που συμμετείχε
ήταν των Γιαννιτσών. Από τύχη η μονάδα του δεν κινήθηκε προς την Έδεσσα, αφού επιλέχτηκε
ο κύριος όγκος του στρατού να κινηθεί προς Θεσσαλονίκη.