«Τραπεζίτες έγιναν πρωθυπουργοί και υπουργοί έγιναν τραπεζίτες». Η συγκεκριμένη αποστροφή από το χθεσινό διάγγελμα του πρωθυπουργού επανέφερε στο προσκήνιο ένα από βασικά προβλήματα που ταλάνισαν τα τελευταία χρόνια το εγχώριο πολιτικό σκηνικό κι όχι μόνο. Γιατί ο όρος revolving doors (περιστρεφόμενες πόρτες ελληνιστί), τον οποίο χρησιμοποίησαν οι Αγγλοσάξωνες για να περιγράψουν το διαρκές πέρασμα κρατικών αξιωματούχων σε μεγάλα τραπεζικά ιδρύματα, πολυεθνικές επιχειρήσεις και το αντίστροφο, αντικατόπτριζε σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση που υπήρχε στις Βρυξέλλες πολύ πριν να εμφανιστούν ο Λουκάς Παπαδήμος και ο Γιάννης Στουρνάρας.
Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι περίπου 3.500 εταιρίες λόμπινγκ και 30.000 λομπίστες κατοικοεδρεύουν στα πέριξ των κέντρων αποφάσεων των ευρωπαϊκών θεσμών. Την ίδια στιγμή, τα στοιχεία σχετικά με τον τρόπο που λειτουργούν «συγκοινωνούντα δοχεία» Κομισιόν και μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα είναι ακόμη πιο αποκαλυπτικά.
