Άρης Βελουχιώτης: Έζησε και πέθανε ως επαναστάτης

Πέμπτη 15 Ιουνίου του 1945 και ο Βελουχιώτης φαίνεται να καταλαβαίνει πως φτάνει το τέλος. Αυτοπυροβολείται και γράφει το ένδοξο τέλος του, με τα ίδια του τα χέρια... Μια ημέρα αργότερα, στις 16 Ιουνίου, οι εθνοφύλακες θα βρουν τη σορό του. «Κανείς δεν δικαιούται να υπερηφανευτεί ότι έπιασε ζωντανό, ότι νίκησε ή ότι σκότωσε τον αρχηγό του ΕΛΑΣ. Tα τρία χρόνια ελευθερίας στα βουνά δεν ήταν όνειρο, αλλά μια υποθήκη για το μέλλον», αναφέρει για την μέρα εκείνη ο Διονύσης Χαριτόπουλος.

ΑΡΜΕ: Ανακοίνωση για την απαγόρευση της δωρεάν εισόδου στο ΕΑΜ των ανήλικων προσφυγόπουλων που φοιτούν σε ελληνικό σχολείο

Σύμφωνα με καταγγελία εκπαιδευτικού στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, την Παρασκευή 25.6.21 στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας δεν επιτράπηκε η δωρεάν είσοδος σε προσφυγόπουλα τα οποία φοιτούν σε Ελληνικό σχολείο.

Και φυσικά δεν είναι η μοναδική φορά για την παράλογη, φοβική και άδικη αυτή διάκριση επισκεπτών στα Μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους σε όλη την Ελλάδα!

“Βαθύ κράτος” οι εργαζόμενοι στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο κατά Κασιμάτη

Ο γνωστός ακροκεντρώος αρθρογράφος Στέφανος Κασιμάτης ανακάλυψε το σκοτεινό άντρο του “βαθέος κράτους” στη γιάφκα του ΕΑΜ στα Εξάρχεια. Μη σκιάζεστε: ΕΑΜ είναι για τους μυημένους το αρτικόλεξο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου που εδρεύει στο ιστορικό κτίριο της οδού Πατησίων. Αλλά, μάλλον, τίποτα δεν είναι τυχαίο…

Όλα ξεκίνησαν από μια επιστολή που έστειλαν οι εργαζόμενοι του πρώτου μουσείου της χώρας στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη για να εκφράσουν τις σκέψεις και τις αγωνίες τους σχετικά με την εξαγγελθείσα μετατροπή του νομικού καθεστώτος του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, όπως και των Βυζαντινού και Χριστιανικού, Αρχαιολογικού Θεσσαλονίκης, Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού και Αρχαιολογικού Ηρακλείου, σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, αντί για υπηρεσίες του δημοσίου, όπως είναι τώρα.

Επαναλειτουργεί το πωλητήριο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου

Από την περασμένη εβδομάδα άνοιξε το πωλητήριο στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Το πωλητήριο εφοδιάστηκε με πωλητέα αντικείμενα και βιβλία, καθώς και με καταλόγους της εξαιρετικά επιτυχημένης έκθεσης του Μουσείου: «Οι αμέτρητες όψεις του Ωραίου» στην ελληνική και αγγλική γλώσσα. Χρειάστηκε να γίνει και επαναληπτική παραγγελία πωλητέων, λόγω της μεγάλης προσέλευσης επισκεπτών.

Βάρκιζα

Ένα χρόνο μετά από την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας, με την συμπλήρωση ενός χρόνου από από τον αφοπλισμό του ΕΑΜ, στις 12/2/1946, δημοσιεύεται και κατατίθεται στον ΟΗΕ ο απολογισμός της κρατικής καταστολής, της βρετανικής κατοχής και της δράσης των 206 μοναρχοφασιστικών συμμοριών που λεηλατούν τη χώρα. Νεκροί: 1.289. Τραυματίες: 6.671. Βασανισθέντες: 31.632. Συλληφθέντες: 84.931. Βιασμένες γυναίκες: 165. Ληστείες: 6.567. Επιδρομές σε τυπογραφεία: 572. Καταδιωκόμενοι δημοκρατικοί πολίτες: Πάνω από 100.000.

Ο άγριος ταξικός Δεκέμβρης του 1944

Συμβάλλοντας στη συζήτηση για τα Δεκεμβριανά του 1944 συναντήσαμε τον ιστορικό Ιάσονα Χανδρινό, συγγραφέα του πολυσυζητημένου βιβλίου Το τιμωρό χέρι του λαού. Η δράση του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ στην κατεχόμενη πρωτεύουσα 1942-1944, ο ο οποίος  φέρνει στο προσκήνιο την εν πολλοίς άγνωστη εαμική αντίσταση στις πόλεις απέναντι στις κατοχικές δυνάμεις και τους έλληνες συνεργάτες τους. Τα συμπεράσματα του βιβλίου μπορούν να φωτίσουν και να εμπλουτίσουν τη σημερινή συζήτηση για το χαρακτήρα της μαζικής, λαϊκής αντιβίας του κινήματος απέναντι στην κυρίαρχη ρητορική που επιδοκιμάζει το κρατικό μονοπώλιο της βίας, δαιμονοποιώντας κάθε μορφή αντίστασης. Η συζήτηση εφορμώντας από τις δράσεις αλληλεγγύης του ΕΑΜ, έφτασε στις πρακτικές της ΟΠΛΑ και του ΕΛΑΣ Αθήνας για να επικεντρωθεί στη δεκεμβριανή σύγκρουση και τη σημασία της στη συλλογική μνήμη.

31 Μαρτίου 1946: Βιασμός της λαϊκής θέλησης

Στις 31 του Μάρτη 1946, σε πρωτοφανείς συνθήκες βίας και νοθείας, ενώ χωροφυλακή και ληστοσυμμορίτες συνεργάζονταν για την κατατρομοκράτηση των ψηφοφόρων, μπροστά στα μάτια 1.200 παρατηρητών του ΟΗΕ «διεξήχθησαν» οι βουλευτικές εκλογές, ή ακριβέστερα συντελέστηκε ένας πρωτοφανής βιασμός της θέλησης του ελληνικού λαού.

"Η μάχη των Αθηνών" - Δεκεμβριανά

Σαν σήμερα στις 3 Δεκεμβρίου του 1944 στην Πλατεία Συντάγματος, παρατεταγμένοι αστυνομικοί της τότε Αστυνομίας Πόλεων υποδέχθηκαν με πυκνά πυρά την ειρηνική διαδήλωση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου, του ΕΑΜ.  

Στις 3 Δεκεμβρίου 1944 στην Πλατεία Συντάγματος, στη γωνία όπου βρίσκεται το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία, οι παρατεταγμένοι αστυνομικοί της τότε Αστυνομίας Πόλεων υποδέχθηκαν με πυκνά πυρά την ειρηνική διαδήλωση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου, του ΕΑΜ.

Να σας τυλίξω έναν Ερμή;

Πρωινό Δευτέρας, με την ευχάριστη δροσιά του Σεπτεμβρίου, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο είναι γεμάτο επισκέπτες. Για να φτάσει κάποιος μέχρι το πωλητήριο, πρέπει να κατεβεί τις σκάλες, όπου ήδη αρχίζει να επικρατεί μια αίσθηση μιζέριας: το ημίφως από τις καμένες λάμπες θυμίζει αίθουσα ανάνηψης σε χειρουργείο δημόσιου νοσοκομείου. Η δε ποικιλία των προσφερόμενων προς πώληση προϊόντων είναι τουλάχιστον ανορθόδοξη: το μάτι σταματά σε τεράστια εκμαγεία αγαλμάτων ή κεφαλές. Ζυγίζουν αρκετά κιλά και δεν μπορεί να τα κατατάξει κανένας στην κατηγορία «αναμνηστικά», εκτός και αν έχει έρθει στην Ελλάδα με ιδιωτικό τζετ, μια και δεν προβλέπεται διαδικασία αποστολής από το μουσείο.

Δεκέμβρης ‘44

Συμπληρώθηκαν 69 χρόνια από κείνη τη «Ματωμένη Κυριακή» της 3ης του Δεκέμβρη 1944. Δεν είχαν περάσει ούτε δυο μήνες από την απελευθέρωση της πρωτεύουσας από τους Γερμανούς και ο λαός της Αθήνας αιματοκυλίστηκε από το νέο κατακτητή. Δυο μέρες νωρίτερα είχε προηγηθεί το ιταμό τελεσίγραφο του στρατηγού Σκόμπι και της κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου για το μονομερή αφοπλισμό του ΕΛΑΣ. Όσα έγιναν τον Δεκέμβρη είχαν προσχεδιαστεί από εκείνους που εμφανίζονταν σαν «απελευθερωτές». Ηδη από τις 22/9/1944, ο Γεώργιος Παπανδρέου, τηλεγραφούσε στον Τσόρτσιλ τα εξής: «Δεν γνωρίζω τους λόγους διά την απουσία της Βρετανίας. Μόνον η άμεσος παρουσία εντυπωσιακών βρετανικών δυνάμεων εις την Ελλάδα και ως τας τουρκικάς ακτάς θα ήτο δυνατό να μεταβάλει την κατάστασιν». Η κατάσταση που ήθελαν να «μεταβληθεί» ήταν να κλείσει ο δρόμος που είχε ανοίξει με το μεγαλειώδες ΕΑΜικό κίνημα προς μια Ελλάδα της λαικής αναδημιουργίας. Πώς θα γινόταν αυτό: «Την 21ην Αυγούστου 1944 συνηντήθην εις την Ρώμην με τον Βρετανόν Πρωθυπουργόν. Και όταν μου έθεσε το ερώ­τημα, ποια είναι η πολιτική μου, απήντησα: "Εξοπλισμός του Κράτους. Αφοπλισμός του ΕΑΜ" (από την επιστολή του Γεωργίου Παπανδρέου που δημοσιεύτηκε στην εφημε­ρίδα «Η Καθημερινή» στις 2 Μάρτη 1948).

«Τα Αρχαία δεν έχουν Φωνή. Εσύ Έχεις»

«Να γίνουν όλοι οι πολίτες συμμέτοχοι στη διατήρηση του υλικού μας Πολιτισμού».

«Ό,τι δεν στηρίζει πια η Πολιτεία, δεν σημαίνει ότι πρέπει να καταρρεύσει. Ο καθένας μπορεί και οφείλει να αναλάβει ευθύνη και να λάβει θέση».

Συνέντευξη με τον Κωνσταντίνο Πασχαλίδη, Αρχαιολόγο, Επιμελητή Αρχαιοτήτων του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου.

Επιμέλεια: Δρ. Νικόλαος Β. Παππάς. kat_nikpap@yahoo.gr

Ο Κωνσταντίνος Πασχαλίδης γεννήθηκε το 1973 στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και Αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Από το 1992 και έως σήμερα συμμετέχει σε δεκάδες αρχαιολογικά προγράμματα ανασκαφών και τεκμηρίωσης ευρημάτων σε Κρήτη, Κέα, Κύθνο, Αχαΐα, Αργολίδα, Κεφαλονιά, Ιθάκη, Κέρκυρα, Χαλκιδική κ.α., καθώς και στις θέσεις Ghor as Safi και Tell Kafrein της Ιορδανίας. Από τον Σεπτέμβριο του 2002 εργάζεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο ως Επιμελητής των Προϊστορικών, Αιγυπτιακών και Ανατολικών Αρχαιοτήτων. Έχει μελετήσει και δημοσιεύσει τα ευρήματα του μινωικού νεκροταφείου στη θέση Τουρλωτή Σητείας και έχει γράψει επιστημονικά άρθρα, που πραγματεύονται θέματα ταφικών εθίμων, αρχιτεκτονικής, κεραμικής και χαλκοτεχνίας του Κρητομυκηναϊκού Κόσμου. Έχει καταθέσει τη διδακτορική του Διατριβή με θέμα το Μυκηναϊκό Νεκροταφείο του Κλάους Πατρών στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και αναμένει την ημερομηνία της κρίσης της.

Εκεί που δεν φτάνει η λογοκρισία του ΕΣΡ, φτάνει η υποκρισία του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου…

Σας έχει τύχει ποτέ να αισθάνεστε ότι ζείτε μια εξωπραγματική στιγμή, μια στιγμή που ενώ είστε εκεί είναι σαν να μη βρίσκεστε στη θέση σας, αλλά να πετάτε σαν ένα πουλί και να βλέπετε τον εαυτό σας από ψηλά και να πιστεύετε ότι όσα διαδραματίζονται υπάρχουν σε ένα παράλληλο σύμπαν; Έτσι ακριβώς αισθάνθηκα καθισμένη στα πρώτα έδρανα πίσω από το τραπέζι του ΚΑΣ, καθώς υποβλήθηκα σε ένα νέου τύπου μαρτύριο, το μαρτύριο μην πεις αυτά που πραγματικά πιστεύεις, δείξε την καλή σου διαγωγή όσο κι αν εδώ μέσα ποδοπατούν τη λογική. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…