Το 2010, όταν το ελληνικό κράτος πτώχευσε, η Ε.Ε. έστειλε στην Αθήνα
δικαστικούς κλητήρες, τη νεοσύστατη τότε τρόικα, θέτοντας τον ελληνικό
λαό ενώπιον αμείλικτου διλήμματος: Ενστερνισμός του Δόγματος της
Υποταγής στην τρόικα – επιλογή που πρέσβευε το (υπεύθυνο για την
πτώχευση) ολιγαρχικό κατεστημένο ή Ορθολογική Ανυπακοή – επιλογή που
απαιτούσε κυβέρνηση έτοιμη και ικανή να εκπονήσει πλάνο σύγκρουσης με
την τρόικα.
Για τέσσερα χρόνια ο ελληνικός λαός δοκίμασε, με τρεις πρωθυπουργούς
και τέσσερις κυβερνήσεις, το Δόγμα της Υποταγής, ελπίζοντας ότι οι
θυσίες θα έφερναν την ανάκαμψη. Ανάκαμψη όμως δεν υπήρξε, ακριβώς επειδή
στόχος των κλητήρων της τρόικας δεν ήταν ούτε να διασωθεί το Δημόσιο,
ούτε να μεταρρυθμιστεί η ελληνική οικονομία, ούτε καν να πάρουν οι
Ευρωπαίοι φορολογούμενοι τα χρήματά τους πίσω (εάν ενδιαφέρονταν γι’
αυτό, θα συζητούσαν το 2015 τις σοβαρές προτάσεις μας για μεταρρυθμίσεις
σε αναπτυξιακή κατεύθυνση).
