Σαν χθες, το 1974, έπεφτε η Χούντα και ξαναγύριζε η Δημοκρατία στον τόπο. Δεν έγινε από μόνο του, χωρίς συγκρούσεις, χωρίς θύματα, χωρίς συνειδητές θυσίες. Στη Μπουμπουλίνας και στο Πολυτεχνείο, συγκρούστηκαν η εξουσία των τυράννων, που επικαλούνταν τον νόμο και την τάξη, με οικουμενικές αρχές: το όσιο της Ελευθερίας και το ιερό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Όπως στην «Αντιγόνη», που είδαμε προχτές στου Φρόντζου, κάποιοι «άφρονες» νέοι υπερασπίστηκαν τα ιερά και τα όσια χωρίς να λογαριάζουν τη ζωή τους. Μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα το μεγαλειώδες που συντελέστηκε στην ψυχή αυτών των ανθρώπων στη διάρκεια της δικτατορίας αν δώσουμε βάση στον Σοφοκλή και τους άλλους τραγωδούς. Το έργο τους μας αποκαλύπτει πώς εξελίσσεται το θαύμα της συνειδητής θυσίας, όταν ο φόβος σκιάζει τους περισσότερους και φως δεν φαίνεται από πουθενά.
