Ο Αρκάς και η ευτυχία του μισανθρωπισμού

Όποιος, λοιπόν, μισεί τους εφησυχασμένους, εκείνους που ζουν στην “καρακοσμάρα” τους κατά πως λέει κι ο λαός, “ενώ γύρω τους οργιάζει ο ρατσισμός, ο σεξισμός και η πατριαρχία”, είναι διότι, πιθανότατα, μισούν τους ευτυχισμένους ανθρώπους. Και τούτο διότι μάλλον οι γονείς τους δεν τους αγάπησαν αρκετά ώστε να τους χαρίζουν κάθε πρωτοχρονιά το φλουρί της βασιλόπιτας. Γίνονται σαν τη Ρόζα, κι επιμένουν να φωνάζουν ενάντια σε έναν κόσμο - “κόλαση αδικίας κι εκμετάλλευσης”, αντί να γίνονται Θανασάκηδες που νοιάζονται μοναχά για το φαΐ και το κορίτσι.

Το αφήγημα του Τσίπρα ακυρώνει τα σχέδια του Κυριάκου. Ίσως και τον ίδιο…

Τελευταίες ημέρες του Ιουλίου με πυκνή παρουσία  επι σκηνής των δύο μονομάχων της  εγχώριας πολιτικής. Ο Αλέξης Τσίπρας  και ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναμετρήθηκαν με παράλληλες δημόσιες εμφανίσεις.

Ο Πρωθυπουργός έδωσε το στίγμα του στο αναπτυξιακό συνέδριο της Λαμίας και στην κεντρική επιτροπή του κόμματός του. Ο πρόεδρος της ΝΔ μίλησε σε πόλεις του Βορρά και έδωσε συνέντευξη σε φιλικό  ραδιόφωνο. Η συγκριτική αξιολόγηση  οδηγεί τους πολιτικούς παρατηρητές σε κάποια συμπεράσματα:

Το πρώτο είναι ότι από τη  ρητορική, τη θεματολογία και το στυλ του  Κυριάκου Μητσοτάκη προκύπτει, όλο και πιο έντονα, ότι έχει «αποσυρθεί» από το πεδίο της  πραγματικής πολιτικής και της οικονομίας. Λειτουργεί συμπληρωματικά με κάποια μέσα ενημέρωσης και με  βάση παραπολιτικά υλικά. Χωρίς να είναι σαφές ποιος επιβάλλει στον άλλον αυτή την πρακτική.

Παλαιότερα τα κόμματα και οι πολιτικοί αναδείκνυαν ένα θέμα και τα φιλικά τους ΜΜΕ έσπευδαν να το στηρίξουν. Στην περίπτωση της ΝΔ υπάρχουν διαρκή επεισόδια που τεκμηριώνουν  την άποψη ότι ακολουθεί τα ΜΜΕ τους. Αντί να «δίνει γραμμή» αναπαράγει τη θεματολογία  τους-  ακόμη και όταν αφορά εμφανώς τα συμφέροντά τους.