Από το δώμα του παλιού Φιξ αγναντεύω μια σχεδόν
όμορφη πόλη. Ακόμα και οι άχαρες πολυκατοικίες με τις ακόμα πιο άχαρες
ταράτσες σβήνουν κάτω από το απίθανο φως μιας λαμπρής χειμωνιάτικης
ημέρας με δυνατό ήλιο και κρυστάλλινη διαύγεια. Είναι η κατάλληλη ημέρα
για να συναντήσω την Αννα Καφέτση, τη διευθύντρια του Εθνικού Μουσείου
Σύγχρονης Τέχνης, που μας συναντά στο τέλος της πρώτης ξενάγησης του
νέου κτιρίου σε ελληνική εφημερίδα από αρχιτέκτονες και μηχανικούς της
εταιρείας «Ακτωρ».
Και αν το ορόσημο της 20ής Φεβρουαρίου (ημερομηνία παράδοσης του κτιρίου) ακούγεται «υπερβολικά» αισιόδοξο καθώς προσπερνάμε μισοτελειωμένες αίθουσες, η ίδια η Αννα Καφέτση δείχνει εμφανώς συγκινημένη βλέποντας το πολυπόθητο νήμα του τερματισμού να φαίνεται πια καθαρά.
Και αν το ορόσημο της 20ής Φεβρουαρίου (ημερομηνία παράδοσης του κτιρίου) ακούγεται «υπερβολικά» αισιόδοξο καθώς προσπερνάμε μισοτελειωμένες αίθουσες, η ίδια η Αννα Καφέτση δείχνει εμφανώς συγκινημένη βλέποντας το πολυπόθητο νήμα του τερματισμού να φαίνεται πια καθαρά.