«Άγιον Φως»: Η χαρά του θεομπαίχτη

Όλα τα είχαμε και αυτό που μας έλειπε ήταν τα… προβλήματα με το «Άγιο Φως»! Πότε θα φτάσει; Πότε θα μοιραστεί η «άγια φλόγα», πώς θα πάει σε όλη την Ελλάδα για να προλάβουν την πρώτη Ανάσταση; Σε μια περίοδο που ο κόσμος ολόκληρος έχει στο κεφάλι του την ακρίβεια, τον πόλεμο, τον κορωνοιό και όλες τις πληγές του Φαραώ είναι σε εξέλιξη και η (επίκαιρη κάθε Πάσχα) ιστορία του «Αγίου Φωτός»: Μια ιστορία θεομπαιξίας και σκοταδισμού με τη συμμετοχή και της κατά τα άλλα ουδετερόθρησκης Πολιτείας που απονέμει σε ένα καντήλι τιμές με πολλά ταρατατζούμ.

Το σωτήριον 33 μ.Χ.

Όλα αρχίζουν με την Σταύρωση!

Ο πολιτισμός που αναπτύχθηκε στην Δύση, ξεκίνησε όταν ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου και υπό το βάρος του ικριώματος που κουβαλούσε ως το Γολγοθά, κατέρχεται, αργοπεθαίνοντας, με ή χωρίς την βοήθεια του Χάρωντα πορθμέα του Άδη, στο βασίλειο του θανάτου…Και ο θάνατος στους Χριστιανούς βιώνεται ως χαρά, γιατί οδηγεί στη δόξα της αιωνιότητας και στην Ανάσταση, εφόσον έχουν ζήσει μια ζωή με νηστεία, προσευχή, φόβο, τιμωρίες…

Ευχές από την διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Πέλλας

Χριστός Ανέστη!

Η Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Πέλλας εύχεται το Αναστάσιμο Φως να φωτίζει τις ζωές όλων μας, να χαρίζει ελπίδα, αδελφοσύνη, αισιοδοξία και δύναμη!

Από το ΔΣ του ΕΚΠΕΠ

Ένωση Θεολόγων Ελλάδας για Ανάσταση στις 21.00: Μέγιστη πνευματική ζημιά στις συνειδήσεις των Ορθόδοξων πιστών της χώρας

Την αντίθεσή και τον προβληματισμό τους για την τέλεση του εορτασμού της Ανάστασης στις 9 το βράδυ εκφράζει το ΔΣ της Ένωσης Θεολόγων με ανακοίνωσή της.

«Η μετακίνηση του καθιερωμένου, από την πρώτη Οικουμενική Σύνοδο (325 μ.Χ.), εορτασμού της Αγίας Αναστάσεως, από την Κυριακή, την Ημέρα του Κυρίου, στο Μεγάλο Σάββατο, θα έχει μηδαμινό όφελος, από υγειονομικής πλευράς», επισημαίνει στην ανακοίνωση και κάνει λόγο για «μέγιστη πνευματική ζημιά στις συνειδήσεις των Ορθόδοξων πιστών της χώρας».

Από το «Χριστός ανέστη» στο… «Μακεδονία ξακουστή»

Ένα νέο στοιχείο προστέθηκε ξαφνικά φέτος στο τελετουργικό του εορτασμού του Πάσχα, με την ανοχή -αν όχι με την ενθάρρυνση- της ελληνικής ορθόδοξης Εκκλησίας.

Δεν μας έφτανε, φαίνεται, το ότι εδώ και χρόνια, στις μεγάλες πόλεις τουλάχιστον, τον Επιτάφιο κατά την περιφορά του τη Μεγάλη Παρασκευή τιμητικά τον συνοδεύουν ένοπλα στρατιωτικά τμήματα. Η συνήθεια χρόνων μάς έκανε να μην ξαφνιαζόμαστε από την κραυγαλέα αντίφαση: αποδίδονται τιμές με όπλα σ’ Εκείνον που κήρυξε το «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται»!

«(…)Ανέβηκες στο πεζοδρόμιο κ’ έπαιξες τον Ανθρωπο!»

Όλα ετούτα, ο χαμός και ο θάνατος, ο θρήνος και το μοιρολόι, οι τελετουργίες και η κατάνυξη, το πένθος, η προσμονή και η Ανάσταση, όλα ετούτα που επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο την Ανοιξη, και όχι κάποια άλλη εποχή του χρόνου, δεν είναι καθόλου μεταφυσικά. Ανθρώπινα (με Α κεφαλαίο) και του Ανθρώπου (με Α κεφαλαίου) είναι… Όχι του θεανθρώπου, μα του ΑΝΘΡΩΠΟΥ στο δύσκολο και οδυνηρό διάβα του μέσα στους αιώνες.

Η Ελλάς ξανασταυρώνεται

«Χρόνια πολλά! Χριστός Ανέστη! Αληθώς! Γύρνα τώρα εσύ. Μύτη με μύτη. Κώλο με κώλο. Κέρδισα!». Δεν έχει σημασία το ότι κατά την περίοδο των ημερών του Πάσχα όλα επαναλαμβάνονται με σχεδόν μαθηματική ακρίβεια, τόσο που φτάνεις σε σημείο να μην ξεχωρίζεις αν μιλάμε για το περσινό ή το προπέρσινο ή το πριν δέκα χρόνια Πάσχα. Το παθαίνεις αυτό κυρίως με τα ρεπορτάζ στην τηλεόραση. Μα τω Θεώ, μια φορά θα κάτσω και θα μαγνητοσκοπήσω τα πασχαλιάτικα δελτία τα φετινά για να τα βάλω και να τα δω του χρόνου, έτσι, μόνο και μόνο για να βεβαιωθώ ότι δεν θα έχουν μεταξύ τους παρά ελάχιστες διαφορές. Η έξοδος των εκδρομέων, το κόστος για το πασχαλινό τραπέζι, η Βαρβάκειος αγορά, τα πατροπαράδοτα έθιμα, η έλευση του Αγίου Φωτός με τιμές αρχηγού Κράτους, η νίκη της ζωής επί παντός θανάτου, ο καλύτερος Χριστός του Τζεφιρέλι, το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως, η πληρότητα των ξενοδοχείων, οι δημοφιλέστεροι τουριστικοί προορισμοί, τα αυξημένα μέτρα της τροχαίας, το ποια ξωκλήσια επέλεξαν οι ηγέτες αυτού του τόπου να πάνε να αναστηθούνε στα κρυφά, οι πιο μοδάτες οι λαμπάδες, η επιστροφή των εκδρομέων, η αυξημένη κίνηση στα διόδια της Ελευσίνας, οι στατιστικές συγκρίσεις με το πόσα χέρια γίνανε για μια ακόμη χρονιά πυροτεχνήματα και σκάσανε στον ουρανό προσπαθώντας να πλησιάσουν τον επουράνιο, πόσες οικογένειες ξεκληριστήκανε από τους ύπουλους τους ελληνικούς δρόμους και που την ώρα της νεκροψίας βρέθηκε εντός τους να βράζει ακόμα οβελίας ζεστός, διαλεχτής ποιότητας, και με τα δάχτυλά τους να κρέμονται βαμμένα κόκκινα από αίμα και από αβγά σπασμένα. «Και του χρόνου!».

Ευχές από το @P e l l a