Τι θα συμβεί αν τρέξουμε στην Αφρική για να σωθούμε από τον κοροναϊό

Ας δεχτούμε ότι υπάρχουν κάποιες δυστοπίες, ως αναπαραστάσεις ενός αποξενωμένου και εχθρικού μέλλοντος που μας προσκαλούν να δούμε το παρόν ως μια οδυνηρή σύνδεση μεταξύ ενός πλασματικού παρελθόντος γεμάτου ευτυχία και του θανατηφόρου μέλλοντος. Αυτή η επανανακάλυψη όσων έχουμε ζήσει, που εισέρχεται στις αφηγηματικές μορφές, εισβάλλει επίσης στην πολιτική σφαίρα, όπου η νοσταλγία έχει γίνει αξίωση για την ψήφο των δυσαρεστημένων. Φαίνεται να λένε στους ανθρώπους: έχουμε κατασκευάσει τη μηχανή του χρόνου και θα σας επιστρέψουμε στον τόπο που σας αξίζει. Και όχι, η ωριμότητα δεν συνίσταται ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο στην αποδοχή του χρόνου που πρέπει να ζήσετε. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η δυστοπία είναι ενδιαφέρουσα μόνο αν αντιμετωπίζεται ως παιχνίδι καθρεπτών με την πραγματικότητα, για χάρη της ευπρέπειας και ενάντια σε αυτό που φαίνεται από την άλλη πλευρά, στο οποίο έχουμε αφήσει τον εαυτό μας να παρασυρθεί. Με άλλα λόγια, το να αποδεχτείτε ότι όλη η επιστημονική φαντασία, όλα τα ιστορικά γεγονότα, όλες οι ψηφίδες του παρελθόντος, για τις οποίες μιλάτε, είναι το παρόν στο οποίο έχουν πραγματοποιηθεί.