Η Ελευθερία, η Ανεξαρτησία, η Κοινωνική Δικαιοσύνη, η Οικονομική
Ευημερία, μοιάζουν πράγματα πολύ δύσκολα για μας, που δεν μπορούμε να τα
χειριστούμε από μόνοι μας, αφού υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να αποτύχουμε.
Αν εξαιρέσει κανείς μερικές «στιγμές» της μεταπολίτευσης στον ιστορικό
χρόνο που ακολούθησε την ίδρυση του ελλαδικού κρατιδίου, φαίνεται πως η
ζωή σε τούτη την μικρή «κοσμογωνιά» ήταν πάντα υπερβολικά δύσκολη. Και
με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, οι άνθρωποι δυσκολεύονταν να αντεπεξέλθουν
στα προβλήματα ενός βίου, που συχνά-πυκνά γινόταν αβίωτος. Λες και μια
αδιόρατη, ακαθόριστη, εκ γενετής, αδυναμία συνοδεύει τους ανθρώπους
αυτής της κοινωνίας, απ’ τη γέννηση ως το θάνατο τους. Πόλεμοι,
πραξικοπήματα, εμφύλιες συρράξεις, ξενιτειά και προσφυγιά ήταν μονάχα οι
κοφτερές αιχμές ανάμεσα σε μακρόσυρτες περιόδους φτώχειας και λιγοστές
εκλάμψεις δημιουργικότητας.
