Συγκλονιστικά είναι τα στοιχεία που περιλαμβάνει η μελέτη του Οργανισμού Μεσολάβησης Διαιτησίας (ΟΜΕΔ), την οποία αποκαλύπτει σήμερα η «Εφ.Συν.», για την κατάσταση των εργασιακών σχέσεων στην Ελλάδα τού σήμερα.
Το ποσοστό των εργαζομένων που καλύπτεται από συλλογικές συμβάσεις κάθε είδους κατέρρευσε από 83,9% το 2008 σε 27-30% το 2023. H πρόοδος μεταξύ 2018 και 2023 είναι πρακτικά μηδενική (28% το 2018). Με τις επιδόσεις αυτές, η Ελλάδα… κατακτά τη δεύτερη χειρότερη θέση στην Ε.Ε., πίσω μόνο από την Πολωνία.
Ακόμη και οι επιχειρησιακές συμβάσεις, που κάποια στιγμή διαφημίστηκαν σαν αντιστάθμισμα στην κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, είναι σχεδόν στα αζήτητα. Από αυτές καλύπτεται μόνο το 16% των εργαζομένων στις μεγάλες επιχειρήσεις, το 5,4% στις μεσαίες επιχειρήσεις και μόλις το 1,2% στις μικρές.
Η μελέτη, καταγράφοντας τη σκληρή πραγματικότητα στην «άγρια Δύση» των εργασιακών σχέσεων, συνιστά τον αντίποδα του success story και αποδεικνύει ότι για την εργασία δεν υπήρξε ποτέ έξοδος από τα μνημόνια.
Η ζοφερή κατάσταση στις εργασιακές σχέσεις συντηρήθηκε μεταμνημονιακά επειδή οι κυβερνήσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη νομοθέτησαν συνειδητά ενάντια στην «επάνοδο στην κανονικότητα».
Οι εργασιακοί νόμοι Κωστή Χατζηδάκη το 2021 και Αδωνη Γεωργιάδη το 2023 και διάσπαρτες άλλες νομοθετικές ρυθμίσεις ανέδιδαν τη βούληση να περιφρουρηθούν οι μνημονιακές εργοδοτικές «κατακτήσεις» και όχι να ανακτηθούν δικαιώματα που καταργήθηκαν την περίοδο των μνημονίων.
Ο Οργανισμός Μεσολάβησης Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα: Μετά τη ρύθμιση του 2021 που απαγόρευσε τη μονομερή προσφυγή των εργαζομένων στη Διαιτησία, ο ρόλος του υποβαθμίστηκε στα όρια της ανυπαρξίας. Τώρα ο ΣΕΒ διεκδικεί να τον μετατρέψει σε παράρτημά του, επιχειρώντας σύμφωνα με τις ενδείξεις να τοποθετήσει πρόεδρο της δικής του προτίμησης.
Στο μεταξύ όμως, στον απέναντι πόλο, της επιχειρηματικότητας, των κερδών και των τραπεζών, η «κανονικότητα» επανήλθε προ πολλού. Τα κέρδη είναι σε ιστορικά υψηλά επίπεδα, οι δε τράπεζες «καθάρισαν» με το σάπιο ενεργητικό τους («κόκκινα» δάνεια) με την εγγύηση του Δημοσίου. Οι εργαζόμενοι όμως ζουν ακόμη εγκλωβισμένοι σε μνημονιακές συνθήκες…
Πηγή: efsyn.gr
Ακόμη και οι επιχειρησιακές συμβάσεις, που κάποια στιγμή διαφημίστηκαν σαν αντιστάθμισμα στην κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, είναι σχεδόν στα αζήτητα. Από αυτές καλύπτεται μόνο το 16% των εργαζομένων στις μεγάλες επιχειρήσεις, το 5,4% στις μεσαίες επιχειρήσεις και μόλις το 1,2% στις μικρές.
Η μελέτη, καταγράφοντας τη σκληρή πραγματικότητα στην «άγρια Δύση» των εργασιακών σχέσεων, συνιστά τον αντίποδα του success story και αποδεικνύει ότι για την εργασία δεν υπήρξε ποτέ έξοδος από τα μνημόνια.
Η ζοφερή κατάσταση στις εργασιακές σχέσεις συντηρήθηκε μεταμνημονιακά επειδή οι κυβερνήσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη νομοθέτησαν συνειδητά ενάντια στην «επάνοδο στην κανονικότητα».
Οι εργασιακοί νόμοι Κωστή Χατζηδάκη το 2021 και Αδωνη Γεωργιάδη το 2023 και διάσπαρτες άλλες νομοθετικές ρυθμίσεις ανέδιδαν τη βούληση να περιφρουρηθούν οι μνημονιακές εργοδοτικές «κατακτήσεις» και όχι να ανακτηθούν δικαιώματα που καταργήθηκαν την περίοδο των μνημονίων.
Ο Οργανισμός Μεσολάβησης Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα: Μετά τη ρύθμιση του 2021 που απαγόρευσε τη μονομερή προσφυγή των εργαζομένων στη Διαιτησία, ο ρόλος του υποβαθμίστηκε στα όρια της ανυπαρξίας. Τώρα ο ΣΕΒ διεκδικεί να τον μετατρέψει σε παράρτημά του, επιχειρώντας σύμφωνα με τις ενδείξεις να τοποθετήσει πρόεδρο της δικής του προτίμησης.
Στο μεταξύ όμως, στον απέναντι πόλο, της επιχειρηματικότητας, των κερδών και των τραπεζών, η «κανονικότητα» επανήλθε προ πολλού. Τα κέρδη είναι σε ιστορικά υψηλά επίπεδα, οι δε τράπεζες «καθάρισαν» με το σάπιο ενεργητικό τους («κόκκινα» δάνεια) με την εγγύηση του Δημοσίου. Οι εργαζόμενοι όμως ζουν ακόμη εγκλωβισμένοι σε μνημονιακές συνθήκες…
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου