«Πτώση θερμοκρασίας, ο χειμώνας έρχεται…», η φράση που ακούμε τις τελευταίες μέρες είναι κάτι παραπάνω από μια μετεωρολογική πρόβλεψη. Είναι μια πρόταση που προσλαμβάνεται από το συλλογικό ασυνείδητο με πολλές έννοιες και αναγωγές. Στο καταπληκτικό «Παιχνίδια του Θρόνου», η φράση αυτή επανερχόταν σαν απειλή. Οσο πλούσιο και ακμαίο κι αν είναι το καλοκαίρι, ο χειμώνας πάντα περιμένει στη σκιά και τελικά θα εμφανιστεί.
Στη χώρα μας -και όχι μόνο-, τα τελευταία χρόνια, η λέξη χειμώνας θυμίζει ανυπολόγιστες πλημμύρες, ακριβή θέρμανση, περισσότερες ώρες στο «σκοτάδι». Και, βέβαια, υπενθυμίζεται πιο έντονα η πραγματική αδυναμία μας στις δυνάμεις που μας κυβερνούν, που, μολονότι θλίβονται για τις φυσικές καταστροφές, δεν μπορούν να τις αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά.
Ο χειμώνας έρχεται ανάμεσα σε σέλφι, βιντεάκια στο TikTok, σε πότε βαρύγδουπες και πότε δήθεν αστείες τοποθετήσεις που «εκτοξεύονται» από πληκτικά πληκτρολόγια, κι έτσι ξεχνιόμαστε και αναμένουμε με ελπίδα ή ανησυχία τι θα μας φέρει κι αυτός ο χειμώνας. Θυμάμαι πως ο Εριχ Φρομ είχε γράψει κάτι πολύ ταιριαστό για τον φετινό δικό μας ελληνικό χειμώνα: «Το γιγαντιαίο κράτος και το οικονομικό σύστημα δεν βρίσκονται πια κάτω από τον έλεγχο του ανθρώπου. Τρέχουν ξέφρενα και οι ηγέτες τους μοιάζουν με εκείνον που βρίσκεται καβάλα σ' ένα άλογο που τρέχει και υπερηφανεύεται πως κατορθώνει να μένει καβάλα, έστω κι αν είναι ανίσχυρος να διευθύνει το άλογο».
Και η αλήθεια είναι πως αυτή την «αδυναμία» τη βλέπουμε ξεκάθαρα σε όλο το πολιτικό σύστημα. Η κυβέρνηση βαριανασαίνει, η αντιπολίτευση ψάχνει να βρει τον βηματισμό της, η Aκροδεξιά ανεβαίνει και εμείς αμήχανοι προσπαθούμε να αντεπεξέλθουμε στις καθημερινές προκλήσεις της επιβίωσης. Ο χειμώνας έρχεται και φέρνει, όπως πάντα, εσωστρέφεια. Ο φόβος της μηδαμινότητάς μας, σε μια κοινωνία που αποδέχεται μόνο τους άριστους και τους επιτυχημένους, θα φωλιάσει μαζί με τις πρώτες ριπές του ανέμου και τις έντονες βροχοπτώσεις.
Ο χειμώνας έρχεται και μεσουρανεί πια ο Ωρίωνας, ο πιο διάσημος κυνηγός. Ισως μπορέσετε να τον δείτε κάποιο ανέφελο βράδυ. Θα διακρίνετε στη ζώνη του τρεις μικρότερους αστερισμούς. Εχει ορκιστεί να είναι φύλακας των ανθρώπων, τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Και είναι αλήθεια πως συχνά κοιτάμε προς τον ουρανό, για να ξεκουράσουμε τα μάτια μας στον ανοιχτό ορίζοντα.
Ο χειμώνας έρχεται, η μέρα μικραίνει, τα φώτα ανάβουν νωρίς, οι πόλεις αναλαμβάνουν να ζωντανέψουν τις νύχτες μας. Και οι ποιητές του Χειμώνα, σαν τον Σαχτούρη, θα βοηθούν πού και πού να βοηθήσουμε εκείνους που είναι άστεγοι και μόνοι, όπως κι αυτός ο τρελός του που τρέχει στους δρόμους με μια φοβισμένη καρδιά χελιδονιού, «χειμώνιασε και φύγανε τα χελιδόνια / γέμισαν οι δρόμοι λάκκους με νερό / δυο μαύρα σύννεφα στον ουρανό / κοιτάζονται στα μάτια αγριεμένα / αύριο θα βγει στους δρόμους και η βροχή / απελπισμένη / μοιράζοντας τις ομπρέλες της / τα κάστανα θα τη ζηλέψουν / και θα γεμίσουν μικρές κίτρινες ζαρωματιές / θα βγουν κι οι άλλοι έμποροι / αυτός που πουλάει τ’ αρχαία κρεβάτια / αυτός που πουλάει τις ζεστές-ζεστές προβιές / αυτός που πουλάει το καυτό σαλέπι / κι αυτός που πουλάει θήκες από κρύο χιόνι / για τις φτωχές καρδιές».
Κυριακή Μπεϊόγλου
Πηγή: efsyn.gr
Ο χειμώνας έρχεται ανάμεσα σε σέλφι, βιντεάκια στο TikTok, σε πότε βαρύγδουπες και πότε δήθεν αστείες τοποθετήσεις που «εκτοξεύονται» από πληκτικά πληκτρολόγια, κι έτσι ξεχνιόμαστε και αναμένουμε με ελπίδα ή ανησυχία τι θα μας φέρει κι αυτός ο χειμώνας. Θυμάμαι πως ο Εριχ Φρομ είχε γράψει κάτι πολύ ταιριαστό για τον φετινό δικό μας ελληνικό χειμώνα: «Το γιγαντιαίο κράτος και το οικονομικό σύστημα δεν βρίσκονται πια κάτω από τον έλεγχο του ανθρώπου. Τρέχουν ξέφρενα και οι ηγέτες τους μοιάζουν με εκείνον που βρίσκεται καβάλα σ' ένα άλογο που τρέχει και υπερηφανεύεται πως κατορθώνει να μένει καβάλα, έστω κι αν είναι ανίσχυρος να διευθύνει το άλογο».
Και η αλήθεια είναι πως αυτή την «αδυναμία» τη βλέπουμε ξεκάθαρα σε όλο το πολιτικό σύστημα. Η κυβέρνηση βαριανασαίνει, η αντιπολίτευση ψάχνει να βρει τον βηματισμό της, η Aκροδεξιά ανεβαίνει και εμείς αμήχανοι προσπαθούμε να αντεπεξέλθουμε στις καθημερινές προκλήσεις της επιβίωσης. Ο χειμώνας έρχεται και φέρνει, όπως πάντα, εσωστρέφεια. Ο φόβος της μηδαμινότητάς μας, σε μια κοινωνία που αποδέχεται μόνο τους άριστους και τους επιτυχημένους, θα φωλιάσει μαζί με τις πρώτες ριπές του ανέμου και τις έντονες βροχοπτώσεις.
Ο χειμώνας έρχεται και μεσουρανεί πια ο Ωρίωνας, ο πιο διάσημος κυνηγός. Ισως μπορέσετε να τον δείτε κάποιο ανέφελο βράδυ. Θα διακρίνετε στη ζώνη του τρεις μικρότερους αστερισμούς. Εχει ορκιστεί να είναι φύλακας των ανθρώπων, τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Και είναι αλήθεια πως συχνά κοιτάμε προς τον ουρανό, για να ξεκουράσουμε τα μάτια μας στον ανοιχτό ορίζοντα.
Ο χειμώνας έρχεται, η μέρα μικραίνει, τα φώτα ανάβουν νωρίς, οι πόλεις αναλαμβάνουν να ζωντανέψουν τις νύχτες μας. Και οι ποιητές του Χειμώνα, σαν τον Σαχτούρη, θα βοηθούν πού και πού να βοηθήσουμε εκείνους που είναι άστεγοι και μόνοι, όπως κι αυτός ο τρελός του που τρέχει στους δρόμους με μια φοβισμένη καρδιά χελιδονιού, «χειμώνιασε και φύγανε τα χελιδόνια / γέμισαν οι δρόμοι λάκκους με νερό / δυο μαύρα σύννεφα στον ουρανό / κοιτάζονται στα μάτια αγριεμένα / αύριο θα βγει στους δρόμους και η βροχή / απελπισμένη / μοιράζοντας τις ομπρέλες της / τα κάστανα θα τη ζηλέψουν / και θα γεμίσουν μικρές κίτρινες ζαρωματιές / θα βγουν κι οι άλλοι έμποροι / αυτός που πουλάει τ’ αρχαία κρεβάτια / αυτός που πουλάει τις ζεστές-ζεστές προβιές / αυτός που πουλάει το καυτό σαλέπι / κι αυτός που πουλάει θήκες από κρύο χιόνι / για τις φτωχές καρδιές».
Κυριακή Μπεϊόγλου
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου