H είδηση που δημοσιεύτηκε χθες στην ιστοσελίδα της Guardian ήταν ανατριχιαστική. Το Ιράν σχεδιάζει να ανοίξει κλινική «αποκατάστασης» για τις γυναίκες που αψηφούν τους νόμους για το χιτζάμπ, την ισλαμική μαντίλα. Το πιο εξοργιστικό είναι ότι η είδηση ανακοινώθηκε από το παράρτημα Γυναίκας και Οικογένειας του Κεντρικού Επιτελείου για την Προώθηση της Αρετής και την Πρόληψη της Ανηθικότητας, που έχει για επικεφαλής τη Μεχρί Ταλεμπί Νταρεστανί, μια γυναίκα προφανώς όσο χρειάζεται πειθήνια στο καθεστώς των μουλάδων και αδίστακτη ώστε να καταπιέζει τις ομόφυλές της. Η κλινική, όπως είπε, «θα προσφέρει επιστημονική και ψυχολογική θεραπεία σχετικά με την αφαίρεση του χιτζάμπ».
Το μήνυμα είναι σαφές: όποια τολμήσει να αμφισβητήσει τον αυστηρό ισλαμικό ενδυματολογικό κώδικα θα έχει, στην καλύτερη περίπτωση, την κατάληξη της Αχού Νταριαεγί. Της φοιτήτριας που διαμαρτυρήθηκε πρόσφατα μένοντας με τα εσώρουχά της και οδηγήθηκε σε ψυχιατρείο επειδή, σύμφωνα με τις Αρχές, «είχε ψυχιατρικά προβλήματα».
Είναι ίδιον των αυταρχικών καθεστώτων να χαρακτηρίζουν «τρελό» όποιον αποκλίνει από τη νόρμα. Το ανησυχητικό είναι όταν άνθρωποι που αυτοχαρακτηρίζονται αριστεροί και προοδευτικοί επιχειρούν να ξεπλύνουν το θεοκρατικό καθεστώς –όχι απαραιτήτως συνειδητά– πάνω στη λογική «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου». Σχετικοποιούν τη σημασία της υπόθεσης, υποθέτουν ότι όντως η κοπέλα «δεν ήταν στα καλά της» ή ότι όλο αυτό ήταν στημένο, μια προβοκάτσια για να προκληθεί εσωτερική αναταραχή και αποσταθεροποίηση του καθεστώτος. Λες και οι Ιρανές ζουν σε κανένα σοσιαλιστικό ή φεμινιστικό παράδεισο και όχι σε μια αρτηριοσκληρωτική θεοκρατία (κάτι που ισχύει, φυσικά, και για το Αφγανιστάν, τη Σ. Αραβία και τα Εμιράτα), που καταπιέζει όχι μόνο τις γυναίκες αλλά και τους ίδιους τους άντρες, και χρειάζονται εξωτερική υποκίνηση για να εξοργιστούν.
Είναι εντυπωσιακό το πόσο διάχυτη τελικά είναι η σεξιστική αντίληψη που θέλει τη γυναίκα-θύμα πάντα ύποπτη για κάτι. Οταν κακοποιείται, καταγγέλλει ή δολοφονείται. «Υπερβολική», «μισότρελη», «κάτι θα έκανε», «ας πρόσεχε» ή, το διαβόητο, «το περιπολικό κυρία μου δεν είναι ταξί». Μαντέψτε όμως: δεν είναι προβληματικές οι γυναίκες που διαμαρτύρονται. Αν σας ενοχλούν ή δεν σας πείθουν, τότε το πρόβλημα βρίσκεται στο μυαλό σας. Μήπως να κάνετε κάτι για αυτό;
Κορίνα Βασιλοπούλου
Πηγή: efsyn.gr
Είναι ίδιον των αυταρχικών καθεστώτων να χαρακτηρίζουν «τρελό» όποιον αποκλίνει από τη νόρμα. Το ανησυχητικό είναι όταν άνθρωποι που αυτοχαρακτηρίζονται αριστεροί και προοδευτικοί επιχειρούν να ξεπλύνουν το θεοκρατικό καθεστώς –όχι απαραιτήτως συνειδητά– πάνω στη λογική «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου». Σχετικοποιούν τη σημασία της υπόθεσης, υποθέτουν ότι όντως η κοπέλα «δεν ήταν στα καλά της» ή ότι όλο αυτό ήταν στημένο, μια προβοκάτσια για να προκληθεί εσωτερική αναταραχή και αποσταθεροποίηση του καθεστώτος. Λες και οι Ιρανές ζουν σε κανένα σοσιαλιστικό ή φεμινιστικό παράδεισο και όχι σε μια αρτηριοσκληρωτική θεοκρατία (κάτι που ισχύει, φυσικά, και για το Αφγανιστάν, τη Σ. Αραβία και τα Εμιράτα), που καταπιέζει όχι μόνο τις γυναίκες αλλά και τους ίδιους τους άντρες, και χρειάζονται εξωτερική υποκίνηση για να εξοργιστούν.
Είναι εντυπωσιακό το πόσο διάχυτη τελικά είναι η σεξιστική αντίληψη που θέλει τη γυναίκα-θύμα πάντα ύποπτη για κάτι. Οταν κακοποιείται, καταγγέλλει ή δολοφονείται. «Υπερβολική», «μισότρελη», «κάτι θα έκανε», «ας πρόσεχε» ή, το διαβόητο, «το περιπολικό κυρία μου δεν είναι ταξί». Μαντέψτε όμως: δεν είναι προβληματικές οι γυναίκες που διαμαρτύρονται. Αν σας ενοχλούν ή δεν σας πείθουν, τότε το πρόβλημα βρίσκεται στο μυαλό σας. Μήπως να κάνετε κάτι για αυτό;
Κορίνα Βασιλοπούλου
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου