Για ακόμη μια φορά επιβεβαιώνονται τα στατιστικά στοιχεία που δείχνουν αύξηση των περιστατικών έμφυλης βίας και γυναικοκτονιών το καλοκαίρι ● Σοβαρό πρόβλημα και κατά τη διάρκεια μεγάλων αθλητικών διοργανώσεων, οπότε αυξάνεται σημαντικά η επιθετικότητα των ανδρών.
Tο Σαββατοκύριακο που πέρασε γράφτηκε ένα μαύρο ρεκόρ στις στατιστικές της έμφυλης βίας στην Ισπανία: 5 γυναίκες δολοφονήθηκαν από νυν ή πρώην συντρόφους τους, αυξάνοντας συνολικά τον αριθμό των γυναικοκτονιών στη χώρα στις 26 φέτος. Το πιο ανησυχητικό είναι πως από την επίσημη «είσοδο» του καλοκαιριού στις 21 Ιουνίου είναι 11 οι δολοφονημένες, στις οποίες προστίθενται και δύο παιδιά και η μητέρα μιας από αυτές. Η αύξηση των κρουσμάτων τις πρώτες εβδομάδες του καλοκαιριού έφτασε σε ιστορικό αρνητικό ρεκόρ, αφού μέσα σε 21 ημέρες έγιναν οι μισές σχεδόν γυναικοκτονίες που έχουν διαπραχθεί ώς τώρα φέτος.
Αυτοί οι αριθμοί επιβεβαιώνουν την τάση που υπάρχει να αυξάνονται τα έμφυλα εγκλήματα το καλοκαίρι. Οι στατιστικές δείχνουν πως ο Ιούλιος είναι ο μήνας με τις περισσότερες γυναικοκτονίες, με δεύτερο τον Ιανουάριο, και ακολουθούν Ιούνιος, Αύγουστος και Δεκέμβριος. Μήνες όλοι τους που σχετίζονται με τις διακοπές και τις ιδιαίτερες συνθήκες που δημιουργούνται τότε. Οπως γράφει σχετικό ρεπορτάζ της El País, τον Ιούνιο και τον Ιούλιο διαπράττεται σχεδόν το 30% των φαλλοκρατικών εγκλημάτων, λόγω των διακοπών, που είναι συνήθως μια περίοδος μεγαλύτερης ελευθερίας και αυτονομίας για πολλές γυναίκες, οι οποίες με ή χωρίς παιδιά αποφασίζουν εξόδους και ταξίδια ή την παρέα με φίλους και συγγενείς, κάτι που μπορεί να εξοργίσει τον θύτη: γιατί έτσι νιώθει πως χάνει τον έλεγχο, και αυτός είναι ο βασικός του στόχος: ο απόλυτος έλεγχος και η υποταγή της συντρόφου του.
Για παράδειγμα, στις περιπτώσεις των ζευγαριών, το καλοκαίρι αλλάζει η συνήθης καθημερινότητα και ρουτίνα, συχνά είναι πολύ μεγαλύτερος ο χρόνος που μοιράζεται το ζευγάρι και μαζί ο χρόνος που η γυναίκα μπορεί να μην κάνει αυτό που θέλει ο άνδρας ή με τον τρόπο που αυτός το θέλει, είναι περισσότερες οι ευκαιρίες να διαφωνήσουν ή να τσακωθούν και απουσιάζει το σύνηθες πλαίσιο (να πας στη δουλειά, να πάρεις τα παιδιά, κ.λπ.) που θα μπορούσε να αποτρέψει την κλιμάκωση της βίας, λέει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Γρανάδας και πρώην εκπρόσωπος της ισπανικής κυβέρνησης για την Καταπολέμηση της Εμφυλης Βίας, Μιγκέλ Λορέντε.
Η ψυχολόγος Ολγα Μπαρόσο, ειδικευμένη σε θέματα έμφυλης βίας και συγγραφέας του βιβλίου «Η αγάπη δεν σκοτώνει», τόνιζε ωστόσο στην εφημερίδα El Mundo ότι ανεξάρτητα από την εποχή, πάντα υπάρχει μια μάζα ανδρών έτοιμων να σκοτώσουν: «Το πρώτο που πρέπει να είναι σαφές είναι πως ανεξάρτητα από το καλοκαίρι ή το Ευρωπαϊκό Κύπελλο Ποδοσφαίρου ή τους πολλούς παράγοντες που πυροδοτούν ή επιταχύνουν μια γυναικοκτονία, η μάζα των ανδρών που σκέφτονταν να σκοτώσουν υπήρχε ήδη, ήταν εκεί και θα παραμείνει όσο δεν εξαλείφεται η φαλλοκρατία».
H βία εντείνεται και στις μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις, που συχνά συμπίπτουν με το καλοκαίρι, δημιουργώντας μια πραγματική κόλαση για τα θύματα. Η Μάρα Απαρίσιο, πρόεδρος της Ενωσης «Εμείς οι Αθλήτριες», σημειώνει ωστόσο ότι αυτό συμβαίνει κυρίως με το ποδόσφαιρο. «Εχει σαφώς επιθετικά χαρακτηριστικά. Πράγματι πολλές φορές οι ακραίοι και οι χούλιγκαν μετά τους αγώνες ξυλοκοπούνται, καταστρέφουν εγκαταστάσεις και οι ενώσεις δίνουν μάχη για να σταματήσουν αυτή τη βία, που συχνά μεταφέρεται και στα σπίτια τους».
Είναι κάτι που συμβαίνει σε όλο τον κόσμο. Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ, η έμφυλη βία αυξάνεται αισθητά στη διάρκεια των αγώνων του αμερικανικού ποδοσφαίρου, ιδίως στο διάσημο Super Bowl. Πρόσφατη έρευνα από την οργάνωση Republica Havas και τη Διεθνή Αμνηστία έδειξε πως σε παγκόσμιο επίπεδο, η ήττα μιας ποδοσφαιρικής ομάδας οδηγεί σε αύξηση της οικογενειακής βίας κατά 34%.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου το Εθνικό Κέντρο Κατά της Οικογενειακής Βίας (NCDV) αποκάλυψε πως σημειώνεται αύξηση κατά 38% των περιστατικών οικογενειακής βίας κατά των γυναικών όταν η Εθνική Αγγλίας χάνει σε κάποια σημαντική διοργάνωση.
Εξ ου και η καμπάνια ευαισθητοποίησης που ανέλαβε το Κέντρο με τίτλο «Οχι άλλες καθυστερήσεις λόγω τραυματισμών» για να ευαισθητοποιήσει για αυτή τη μάστιγα. Στο πλαίσιο της καμπάνιας δημιούργησαν και μια φανέλα με το νούμερο 38, για να τονίσουν αυτή την τρομακτική στατιστική που δείχνει ότι «όταν χάνουμε, εκείνη χάνει περισσότερο».
«Μας αρέσει το ποδόσφαιρο και θέλουμε να στηρίξουμε την Αγγλία στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Αλλά, ξέρουμε ότι για πολλές από εμάς αυτές οι διοργανώσεις μπορεί να είναι τρομακτικές», έλεγε λανσάροντας την καμπάνια η Ναζάρ Τσόντρουι, διευθύντρια της οργάνωσης Solace, που συνδιοργάνωσε την εκστρατεία.
Για την Μπεατρίς Μπονέτε, κοινωνιολόγο ειδικευμένη σε θέματα φύλου, το πρόβλημα δεν είναι το άθλημα, αλλά το πλαίσιο όπου ένας άνδρας νιώθει ότι είναι δικαίωμά του να εκτονώσει κάθε αρνητικό συναίσθημα (απογοήτευση, θυμό, ταπείνωση) πάνω στη σύντροφό του. «Η έμφυλη βία είναι μια βία που εσωτερικοποιεί αυτή την ανδρική ανωτερότητα και τη μεταφέρει στο πλαίσιο του ζευγαριού. Σε αυτές τις περιπτώσεις το ίδιο κάνει αν χάνει ή όχι η ομάδα τους, γιατί σε ένα πλαίσιο φαλλοκρατικής βίας, οποιαδήποτε κατάσταση μπορεί να κάνει τον κακοποιητή να κακοποιήσει τη σύντροφό του» τονίζει η ερευνήτρια στο Artículo14. «Αυτό δεν σχετίζεται τόσο με το ότι τον επηρεάζει βαθιά ότι έχασε η ομάδα του.
Κάποιοι χρησιμοποιούν τον αθλητισμό, όπως συμβαίνει και με το αλκοόλ, κ.λπ., ως “ελαφρυντικό” της επιθετικής συμπεριφοράς ενός άνδρα. Και παρότι φαίνεται πως τώρα αυτή η συμπεριφορά επικρίνεται κάπως περισσότερο, εξακολουθεί να θεωρείται “κανονικότητα” να βλέπουμε στα στάδια άνδρες να επιτίθενται, να απειλούν, να βρίζουν… Η τοξική και βίαιη αρσενικότητα στη μέγιστη δημόσια έκφρασή της».
Χριστίνα Πάντζου
Πηγή: efsyn.gr
Αυτοί οι αριθμοί επιβεβαιώνουν την τάση που υπάρχει να αυξάνονται τα έμφυλα εγκλήματα το καλοκαίρι. Οι στατιστικές δείχνουν πως ο Ιούλιος είναι ο μήνας με τις περισσότερες γυναικοκτονίες, με δεύτερο τον Ιανουάριο, και ακολουθούν Ιούνιος, Αύγουστος και Δεκέμβριος. Μήνες όλοι τους που σχετίζονται με τις διακοπές και τις ιδιαίτερες συνθήκες που δημιουργούνται τότε. Οπως γράφει σχετικό ρεπορτάζ της El País, τον Ιούνιο και τον Ιούλιο διαπράττεται σχεδόν το 30% των φαλλοκρατικών εγκλημάτων, λόγω των διακοπών, που είναι συνήθως μια περίοδος μεγαλύτερης ελευθερίας και αυτονομίας για πολλές γυναίκες, οι οποίες με ή χωρίς παιδιά αποφασίζουν εξόδους και ταξίδια ή την παρέα με φίλους και συγγενείς, κάτι που μπορεί να εξοργίσει τον θύτη: γιατί έτσι νιώθει πως χάνει τον έλεγχο, και αυτός είναι ο βασικός του στόχος: ο απόλυτος έλεγχος και η υποταγή της συντρόφου του.
Για παράδειγμα, στις περιπτώσεις των ζευγαριών, το καλοκαίρι αλλάζει η συνήθης καθημερινότητα και ρουτίνα, συχνά είναι πολύ μεγαλύτερος ο χρόνος που μοιράζεται το ζευγάρι και μαζί ο χρόνος που η γυναίκα μπορεί να μην κάνει αυτό που θέλει ο άνδρας ή με τον τρόπο που αυτός το θέλει, είναι περισσότερες οι ευκαιρίες να διαφωνήσουν ή να τσακωθούν και απουσιάζει το σύνηθες πλαίσιο (να πας στη δουλειά, να πάρεις τα παιδιά, κ.λπ.) που θα μπορούσε να αποτρέψει την κλιμάκωση της βίας, λέει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Γρανάδας και πρώην εκπρόσωπος της ισπανικής κυβέρνησης για την Καταπολέμηση της Εμφυλης Βίας, Μιγκέλ Λορέντε.
Η ψυχολόγος Ολγα Μπαρόσο, ειδικευμένη σε θέματα έμφυλης βίας και συγγραφέας του βιβλίου «Η αγάπη δεν σκοτώνει», τόνιζε ωστόσο στην εφημερίδα El Mundo ότι ανεξάρτητα από την εποχή, πάντα υπάρχει μια μάζα ανδρών έτοιμων να σκοτώσουν: «Το πρώτο που πρέπει να είναι σαφές είναι πως ανεξάρτητα από το καλοκαίρι ή το Ευρωπαϊκό Κύπελλο Ποδοσφαίρου ή τους πολλούς παράγοντες που πυροδοτούν ή επιταχύνουν μια γυναικοκτονία, η μάζα των ανδρών που σκέφτονταν να σκοτώσουν υπήρχε ήδη, ήταν εκεί και θα παραμείνει όσο δεν εξαλείφεται η φαλλοκρατία».
H βία εντείνεται και στις μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις, που συχνά συμπίπτουν με το καλοκαίρι, δημιουργώντας μια πραγματική κόλαση για τα θύματα. Η Μάρα Απαρίσιο, πρόεδρος της Ενωσης «Εμείς οι Αθλήτριες», σημειώνει ωστόσο ότι αυτό συμβαίνει κυρίως με το ποδόσφαιρο. «Εχει σαφώς επιθετικά χαρακτηριστικά. Πράγματι πολλές φορές οι ακραίοι και οι χούλιγκαν μετά τους αγώνες ξυλοκοπούνται, καταστρέφουν εγκαταστάσεις και οι ενώσεις δίνουν μάχη για να σταματήσουν αυτή τη βία, που συχνά μεταφέρεται και στα σπίτια τους».
Είναι κάτι που συμβαίνει σε όλο τον κόσμο. Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ, η έμφυλη βία αυξάνεται αισθητά στη διάρκεια των αγώνων του αμερικανικού ποδοσφαίρου, ιδίως στο διάσημο Super Bowl. Πρόσφατη έρευνα από την οργάνωση Republica Havas και τη Διεθνή Αμνηστία έδειξε πως σε παγκόσμιο επίπεδο, η ήττα μιας ποδοσφαιρικής ομάδας οδηγεί σε αύξηση της οικογενειακής βίας κατά 34%.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου το Εθνικό Κέντρο Κατά της Οικογενειακής Βίας (NCDV) αποκάλυψε πως σημειώνεται αύξηση κατά 38% των περιστατικών οικογενειακής βίας κατά των γυναικών όταν η Εθνική Αγγλίας χάνει σε κάποια σημαντική διοργάνωση.
Εξ ου και η καμπάνια ευαισθητοποίησης που ανέλαβε το Κέντρο με τίτλο «Οχι άλλες καθυστερήσεις λόγω τραυματισμών» για να ευαισθητοποιήσει για αυτή τη μάστιγα. Στο πλαίσιο της καμπάνιας δημιούργησαν και μια φανέλα με το νούμερο 38, για να τονίσουν αυτή την τρομακτική στατιστική που δείχνει ότι «όταν χάνουμε, εκείνη χάνει περισσότερο».
«Μας αρέσει το ποδόσφαιρο και θέλουμε να στηρίξουμε την Αγγλία στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Αλλά, ξέρουμε ότι για πολλές από εμάς αυτές οι διοργανώσεις μπορεί να είναι τρομακτικές», έλεγε λανσάροντας την καμπάνια η Ναζάρ Τσόντρουι, διευθύντρια της οργάνωσης Solace, που συνδιοργάνωσε την εκστρατεία.
Για την Μπεατρίς Μπονέτε, κοινωνιολόγο ειδικευμένη σε θέματα φύλου, το πρόβλημα δεν είναι το άθλημα, αλλά το πλαίσιο όπου ένας άνδρας νιώθει ότι είναι δικαίωμά του να εκτονώσει κάθε αρνητικό συναίσθημα (απογοήτευση, θυμό, ταπείνωση) πάνω στη σύντροφό του. «Η έμφυλη βία είναι μια βία που εσωτερικοποιεί αυτή την ανδρική ανωτερότητα και τη μεταφέρει στο πλαίσιο του ζευγαριού. Σε αυτές τις περιπτώσεις το ίδιο κάνει αν χάνει ή όχι η ομάδα τους, γιατί σε ένα πλαίσιο φαλλοκρατικής βίας, οποιαδήποτε κατάσταση μπορεί να κάνει τον κακοποιητή να κακοποιήσει τη σύντροφό του» τονίζει η ερευνήτρια στο Artículo14. «Αυτό δεν σχετίζεται τόσο με το ότι τον επηρεάζει βαθιά ότι έχασε η ομάδα του.
Κάποιοι χρησιμοποιούν τον αθλητισμό, όπως συμβαίνει και με το αλκοόλ, κ.λπ., ως “ελαφρυντικό” της επιθετικής συμπεριφοράς ενός άνδρα. Και παρότι φαίνεται πως τώρα αυτή η συμπεριφορά επικρίνεται κάπως περισσότερο, εξακολουθεί να θεωρείται “κανονικότητα” να βλέπουμε στα στάδια άνδρες να επιτίθενται, να απειλούν, να βρίζουν… Η τοξική και βίαιη αρσενικότητα στη μέγιστη δημόσια έκφρασή της».
Χριστίνα Πάντζου
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου