Ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε;

Μου 'χουν ζαλίσει το κεφάλι. Μου 'χουν πρήξει το συκώτι. Μου 'χουν γανώσει τον εγκέφαλο. Ευτυχώς -μεγάλη η χάρη σου, Παναγιά μου μοιρολογίστρα!- δεν μπόρεσαν να με κάνουν καλύτερη: «Μην καπνίζεις γιατί θα βγάλεις ρυτίδες και πού θα σου βρούμε άντρα;». «Μη λες δυναμικά τη γνώμη σου γιατί αποκλείεται να βρεις άντρα». «Μην τρως με τα χέρια γιατί γύφτισσα είσαι; Πού θα βρεις άντρα;». «Μη φαίνεσαι αριστερή, αποκλείεται να βρεις πλούσιο άντρα». «Μην κάνεις γυμναστική, άντρας θες να γίνεις; Θα μικρύνουν κι άλλο τα βυζιά σου... περιττό να σου πω ότι δεν θα βρεις άντρα». «Μη διαβάζεις πολύ - κανείς δεν θέλει μια πιο έξυπνη από αυτόν». «Μην είσαι χορτοφάγος. Δεν βλέπεις τα χάλια σου; Τον Αγιο Νούφριο θα λαχταρήσουν; Γυναίκα θέλουν». «Αμάν πια! Τίποτα να μην αφήνεις να πέσει κάτω! Δεν αντέχεσαι!».

Αυτά από γνωστούς... μου. Από τους γνωστούς γενικά, μυριάδες τα εγχειρίδια για «ευζωία», «μακροημέρευση», «ημέρευση» σκέτο. Ακόμα και ο Μητσοτάρχας μάς είχε συμβουλεύσει από πρωθυπουργικού άμβωνος να μην τρώμε πολύ και να γυμναζόμαστε, και η απαυτή του, που είχε βάλει στο Παιδείας, το κορίτσι μας, η Δόμνα μας η Μιχαηλίδου, είχε πει πως το περπάτημα κάνει καλό, οπότε δεν πειράζει που κλείνει τα σχολεία και τα παιδιά θα πρέπει να περπατάνε χιλιόμετρα.
Ναι, κάνω όλα τα παραπάνω που πρέπει να «μην». Γιατί έχω βαρεθεί τα «δεν πειράζει μωρέ» και τα «σιγά τον πολυέλαιο» και τα «ωχ, τι μας λες τώρα». Οπως έχω βαρεθεί έως θανάτου και το «ήταν η κακιά στιγμή» και τα «με παρανοήσατε». Αλλά κυρίως το «θα μπορούσε να συμβεί στον οποιονδήποτε».
Οχι, κ. Κασιδιάρη μου. Δεν θα έδινε οποιοσδήποτε χαστούκι σε μια γυναίκα, επειδή διαφωνεί μαζί της. Το έδωσες γιατί είσαι φασίστας, άρα και σεξιστής και πατριαρχικός. Οχι, κ. Μπέε (εεεε) μου. Δεν είναι «ΟΚ» να χτυπάς άνθρωπο. Που χαστούκισες 26χρονο και τον υποχρέωσες μετά, με τις κάμερες παρούσες, να σου ζητήσει ο ίδιος συγγνώμη (καλό ζαγάρι και του λόγου του). Είχε, λέει, έναν μήνα να κοιμηθεί και τελοσπάντων «ως άνθρωπος» που είναι, αντέδρασε επειδή τον έβρισαν. Οχι, καλέ μου, δεν αντιδρούν έτσι οι «άνθρωποι». Ούτε τα ζώα αντιδρούν έτσι. Οι απολίτιστοι, νάρκισσοι και χυδαίοι ανθρωπίσκοι, κατά την πλειονότητά τους φασίστες, αντιδρούν έτσι.
Και φυσικά όχι, κ. Αυγενάκη μου. Δεν ήταν η «κακιά στιγμή», ούτε «θα μπορούσε να συμβεί στον οποιονδήποτε». Ηταν μια πολύ συγκεκριμένη στιγμή, μία από τις πολλές πολύ συγκεκριμένες στιγμές, τις οποίες έχετε κανονικοποιήσει ως αυτές που «θα μπορούσαν να συμβούν στον οποιονδήποτε». Και όχι - δεν θα μπορούσαν να συμβούν στον οποιονδήποτε. Εσύ το αποφάσισες. Εσύ έδρασες σαν τραμπούκος φασίστας νεοδημοκράτης (θα έλεγα «της χειρίστης υποστάθμης», μα δεν μπορώ να σκεφτώ πολύ χειρότερα από έναν τραμπούκο φασίστα νεοδημοκράτη, με εξαίρεση ίσως τον Ανδρέα Λοβέρδο). Εσύ θεώρησες εαυτόν ως τον ατιμώρητο τιμωρό ενάντια σε οποιονδήποτε αμφισβητήσει την αναμφισβήτητη αξία μιας και μόνο φράσης (της οποίας είσαι, εσύ, ο νόμιμος -ηθικά και θεσμικά- ιδιοκτήτης): «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε;». Αυτό είπε ο Αυγενάκης στον αστυνομικό. Απειλώντας τον με δυσμενή μετάθεση γιατί «είναι αυτός, ρε».
Η ερώτηση αυτή υπάρχει, ακούγεται, νομιμοποιείται από το ραγιαδιστάν που κατοικεί στην Ελλάδα και κληροδοτείται από γενιά σε γενιά (αν όχι με τη βία, με την απάθεια), επειδή συνοδεύεται από μία ακόμη: «Εσύ ποιος νομίζεις ότι είσαι;».
Αυτό «έλαβε» ως δικαιολογία για τη δολοφονία του ο Αντώνης Καργιώτης τον οποίο έπνιξαν στο λιμάνι του Πειραιά. Αυτό, οι συγγενείς των νεκρών στα Τέμπη. Αυτό, κάθε δημοσιογράφος που ρωτάει για να λάβει απαντήσεις. Αυτό, οι γυναίκες που δολοφονήθηκαν από τους συντρόφους τους. Αυτό, οι γυναίκες που χτυπήθηκαν από μεγαλοδικηγόρους. Αυτό, ολόκληροι λαοί που μάχονται για την ελευθερία, τη χώρα και την ύπαρξή τους.
Το «είναι» είναι απαρέμφατο. Οταν αποαπαρεμφοποιείται και γίνεται «είμαι», «είσαι», να το φοβάσαι. Και μετά, να το πετάς στα σκουπίδια (τους), γιατί βρομάει.

Νόρα Ράλλη
Πηγή: efsyn.gr