Ευρωεκλογές 2024 - Τελικά αποτελέσματα | Και όπως πάντα «βγήκαν όλοι νικητές και... χάσαν όλοι οι άλλοι!»

Οι Ευρωεκλογές τελείωσαν, κι όλα σχεδόν τα κόμματα, όσο κι αν πέτυχαν ή απέτυχαν στους εκλογικούς τους στόχους, βρίσκουν κάθε φορά άπειρους λόγους να πανηγυρίζουν, κι ελάχιστους ή καθόλου να προβληματιστούν... Και όπως πάντα, όλοι οι δημοσκόποι (όπως και της γελοιογραφίας), έπεσαν και πάλι μέσα!

Η πανωλεθρία της κυβέρνησης της ΝΔ στα αποτελέσματα των χθεσινών Ευρωεκλογών με την απώλεια περίπου δεκατριών ποσοστιαίων μονάδων κι ενός εκατομμυρίου ψήφων (ενός εκατομμυρίου τριακοσίων χιλιάδων συγκριτικά με αυτές του Μαΐου 2023) σε σχέση με τις πρόσφατες Εθνικές Εκλογές, δεν αποτυπώθηκε με τα όποια μικρά αριθμητικά μόνο άνευ σημασίας οφέλη ορισμένων στα υπόλοιπα κόμματα, ως κάποια εναλλακτική πολιτική πρόταση στην 5ετή λαίλαπα διακυβέρνησης Μητσοτάκη...
Τα κόμματα της Αριστεράς μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, δείχνουν να «βράζουν στο ζουμί» τους κι εξακολουθούν να ψάχνουν τον προσανατολισμό τους χωρίς φυσικά εμφανώς να τον βρίσκουν, μετά από ακόμη ένα οδυνηρό εκλογικό αποτέλεσμα, κυρίως για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που είναι εν δυνάμει κυβερνητικός «μνηστήρας». που αντί να εισπράξει κέρδη από την φθορά της Κυβέρνησης, αποκόμισε ζημίες. Το δε εκλογικό αποτέλεσμα του ΚΚΕ μοιάζει περισσότερο με «τρολάρισμα», για ένα κόμμα που έχασε ψηφοφόρους κι ανέβασε ποσοστά και που ούτε τους θέλει, ούτε το θέλουν στην ΕΕ! Το ΜέΡΑ25 δεν δείχνει να «στρίβει» μετά την... έξοδο από την ελληνικό κοινοβούλιο, ενώ το «βάπτισμα του πυρός» σε εκλογικές αναμετρήσεις για την Νέα Αριστερά δεν φαίνεται να πήγε και τόσο καλά, έστω κι αν η ευρωπαϊκή προοπτική σίγουρα δεν είναι, ούτε θα είναι ποτέ αν επιβιώσει και μακροημερεύσει στον πολιτικό στίβο, το «φόρτε» της. Η δε ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για ακόμη μία φορά δεν «απέδωσε» τα αναμενόμενα, μένοντας μακριά από τους πολιτικούς και εκλογικούς της στόχους...
Τα ακροδεξιά κόμματα ήταν τα «κερδισμένα» αριθμητικά και ποσοστιαία των Ευρωεκλογών προεξέχουσας της Ελληνικής Λύσης (τα άλλα δύο η Νίκη, η Φωνή της Λογικής), όμως μ' ένα κέρδος που δεν φαίνεται να μπορεί να εξαργυρωθεί άμεσα σε πολιτική δύναμη με σοβαρές προοπτικές διακυβέρνησης, ή ισχυρής αντιπολίτευσης τουλάχιστον στην χώρα μας. Άλλωστε η πρόσφατη κοινοβουλευτική ιστορία έχει δείξει, ότι ούτε το έχουν, ούτε το θέλουν, ούτε το μπορούν... «Ένοικοι της γνωστής πολυκατοικίας παραμένουν, πολύτιμες εφεδρείες αν η δυναμική τους το επιτρέψει για το μέλλον, όπως έχει συμβεί και με σημερινούς υπουργούς, υφυπουργούς, αντιπροέδρους,.. γραμματείς και φαρισαίους. Όσοι «διαμαρτυρόμενοι» πολίτες δεν απείχαν πηγαίνοντας στις παραλίες να ρίξουν καμιά βουτιά, επέλεξαν να διαμαρτυρηθούν στην κάλπη επιλέγοντάς και ρίχνοντας ένα εντελώς «ασυνείδητο» πολιτικά, κοινωνικά και ταξικά ψηφοδέλτιο. Έχουν την ιδιαιτερότητα και οι ελληνικές εκλογές κάθε τύπου (Εθνικές, Ευρωεκλογές, Αυτοδιοικητικές), να φέρνουν στο πολιτικό προσκήνιο έστω και προσωρινά, αφού πολλά και πολλοί δεν δύνανται να έχουν το εκτόπισμα και τις αντοχές στον χρόνο, κάθε πιθανό και απίθανο κόμμα και υποψήφιο.
Τέλος με το φιάσκο της επιστολικής ψήφου, που ούτε κέντρισε, ούτε πρόκειται να κεντρίσει ποτέ το ενδιαφέρον των εκατομμυρίων Ελλήνων του εξωτερικού. Οι μόλις 36.645 συνολικά επιστολικοί ψήφοι, δείχνουν την παταγώδη αποτυχία του εγχειρήματος, από ανθρώπους που ζουν πολλά χρόνια σε άλλες «πατρίδες» και που έχουν πλέον ελάχιστη ή καθόλου επαφή και σχέση με οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα στην χώρα τους και το χειρότερο στην προκείμενη εκλογική διαδικασία, πολλοί απ' αυτούς δεν έχουν καμιά επαφή και σχέση με την ΕΕ. Μοιραία μπαίνουν και διάφορες περίεργες σκέψεις σε πολλούς, έχοντας και την κακή εμπειρία των e-mail, ότι μόνο για δημοκρατικούς λόγους δεν θεσπίστηκε...

Επιστολική Ψήφος

Ούτε όμως η πολιτική της ΕΕ «τιμωρήθηκε», από την οποία οι περισσότεροι πολίτες της διαμήνυαν ότι είναι περισσότερο ή λιγότερο δυσαρεστημένοι, αφού η πολιτική σύνθεση του Ευρωκοινοβουλίου που φαίνεται να προκύπτει, θα είναι πάλι μια από τα ίδια! Μιλάμε για πολιτικό vertigo των Ευρωπαίων και των Ελλήνων πολιτών, από το οποίο μόνη «κερδισμένη» χωρίς καμιά όμως σχεδόν σοβαρή προοπτική να σηκώσει πλειοψηφικά... «κούπα», είναι η ακροδεξιά.

Κάποιες παρατηρήσεις πριν πάμε στα τελικά αποτελέσματα κομμάτων και υποψηφίων των χθεσινών Ευρωεκλογών στην Επικράτεια... Αρχικά η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων ψηφίζει «ελληνικά» και στις Ευρωεκλογές αφού οι περισσότερες έρευνες (Ευρωβαρόμετρο, Eurostat κ.α.) δείχνουν ότι τα 3/4 περίπου των Ελλήνων είναι περισσότερο ή λιγότερο δυσαρεστημένα από τις πολιτικές της ΕΕ κι αυτό δεν προκύπτει από τα κάθε φορά «ευρωπαϊκά» μας αποτελέσματα και τις «αλλαγές» της ΕΕ κοντά έστω προς τις προσδοκίες μας, οπότε όποιος λέει ότι οι συγκρίσεις Ευρωεκλογών με τις Εθνικές είναι αδόκιμες γιατί τα διακυβεύματα και τα επίδικα είναι διαφορετικά, που είναι φυσικά, νομίζω πλανάται πλάνην οικτράν, αφού αν ψηφίζαμε διαφορετικά, δεν θα βλέπαμε συνεχώς τις ίδιες λίγο-πολύ πολιτικές αναλογίες με μικρές αλλαγές, σε Ευρωεκλογές και Εθνικές Εκλογές. Σίγουρα υπάρχει μια σχετική «χαλαρότητα» στις Ευρωεκλογές, κι αυτό έχει να κάνει και με το πλήθος των υποψηφίων που εκλέγονται, αφού οι μόλις 21 έδρες δεν μπορούν εύκολα να «συγκινήσουν» όλη την Επικράτεια, παρά μόνο κυρίως τους ελάχιστους γνωστούς, συγγενείς και φίλους των υποψηφίων και τους κομματικά και παραδοσιακά πολιτικά «αγκυλωμένους». Και η «πίεση» με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο των κεντρικών και περιφερειακών κομματικών επιτελείων προς το εκλογικό σώμα και τους κομματικούς στρατούς, είναι μεγαλύτερη στις Εθνικές Εκλογές, αλλά αυτό μπορεί να παράγει ως έναν βαθμό εκλογικό αποτέλεσμα, δεν παράγει όμως πολιτική, κοινωνική και ταξική συνείδηση, ώστε να προσδιορίζεται με μεγαλύτερη ακρίβεια η πολιτική και ιδεολογική ταυτότητα του κάθε ψηφοφόρου και η πολιτική «ακτινογραφία» κάθε κόμματος. Ίσως μ' αυτά τα κριτήρια, το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών, δίνει μια πιο σαφή εσωτερική πολιτική εικόνα απ' ότι αυτό των Εθνικών Εκλογών, για την κοινωνική απήχηση των κομμάτων που εν δυνάμει διεκδικούν κάθε φορά την εξουσία, αλλά και όσων κομμάτων έχουν σαφείς πολιτικούς στόχους, πολιτικό χώρο ύπαρξης και επιβίωσης στο πολιτικό σκηνικό, συγκεκριμένο πολιτικό «ταβάνι» και ιδεολογία.
Σε ότι αφορά επίσης την εκλογή συγκεκριμένων υποψηφίων, είναι ενδεικτικότατη η επιρροή της τηλεόρασης, του ραδιοφώνου και των ΜΜΕ, που με τόση επιμέλεια και ενδιαφέρον «φροντίζει» από τότε από ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας η σημερινή κυβέρνηση. Άλλωστε το έχουμε ξεκαθαρίσει προ πολλού αυτό, μας ενδιαφέρει η επικοινωνία και όχι η ουσία!
Τέλος ότι ο «νικητής» κι αυτών των εκλογών είναι η αποχή είναι ένας μύθος, που ειλικρινά δυσκολεύομαι κάθε φορά που εκστομίζεται με ευκολία καθολικά απ' όλους να καταλάβω, αφού αν δούμε και τα αποτελέσματα προηγούμενων πάσης φύσεως εκλογών, η μεγαλύτερη ή μικρότερη αποχή δεν αλλάζει θεαματικά τους κομματικούς και πολιτικούς συσχετισμούς, έστω και με την κατά καιρούς εναλλαγή κομμάτων στην διακυβέρνηση ή την εκλογή περισσότερων υποψηφίων στην Ευρωβουλή, αφού τα ισχυρά τρόπον τινά κόμματα, παραμένουν και πάλι ισχυρά και κυρίαρχα στις πρώτες θέσεις των προτιμήσεων των εκλογέων, ανεξάρτητα με την εκάστοτε σειρά εκλογής τους. Όταν υπάρχει κατά καιρούς μια διαφαινόμενη τάση για εναλλαγή στην εξουσία, ή μια δυναμική ενός μικρού κόμματος να αυξήσει τα ποσοστά του ή να μπει στην βουλή, κι αυτό είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, αυτή δεν αλλάζει αποδεδειγμένα και στα αποτελέσματα των εκλογών, ανεξάρτητα από το μέγεθος της εκάστοτε αποχής. Άρα για ποιον νικητή μιλάμε, όταν την αποχή την αξιολογούμε όπως μας βολεύει πολιτικά και όχι όπως πραγματικά είναι; Σίγουρα δεν είναι ο νικητής ούτε αυτών των εκλογών η αποχή, επιφέρει όμως σοβαρά τραύματα στους επερχόμενους λαϊκούς αγώνες και την δημοκρατία και επιτρέπει μαζί με τις πολιτικές ευθύνες των εκάστοτε κυβερνώντων, να δημιουργούνται πολιτικά «τέρατα» στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή του τόπου...